Er is iets wat me al een tijdje opvalt, maar ik heb nog nooit de moeite genomen om er een blogje over te schrijven. Nu doe ik dat tóch. Het zit me namelijk tot híér. *zwaait met handen hoog boven hoofd*
Ik ben opgegroeid met dieren. Al vanaf mijn geboorte zijn we nooit lang huisdierloos geweest. Een konijn, cavia's, een hondje en hamsters: Ze zijn allemaal voorbij gekomen. En van jongs af aan is mij die verantwoordelijkheid bijgebracht: Een dier is een levend wezen. Als je een dier neemt, neem je die voor de rest van zijn/haar leven. Die dump je niet bij de eerste de beste tegenslag, of als het toch niet helemaal is wat je ervan verwacht had. Met een ziek dier ga je naar de dierenarts, of het nou een dwerghamster of een Sint Bernard hond is. Klein of groot maakt niet uit, een dier heeft gevoel en jíj, als eigenaar, bent verantwoordelijk voor zijn welzijn.
Deze opvatting schijnt tegenwoordig erg zeldzaam te zijn. Ik zie de laatste tijd zó veel mensen die bedenken: Ik wil een hond! En diezelfde week er nog één van marktplaats halen. Vervolgens hebben ze torenhoge dierenartskosten, omdat het beestje van een broodfokker vandaan komt en 9 van de 10 keer gewoon niet gezond is. Na een paar maanden is het beestje 'toch niet wat ze ervan verwachtten,' is er 'geen tijd meer voor,' of wordt het beestje om een andere reden weer gedumpt. Moet je een hond zindelijk maken?! Uitlaten? Kun je hem niet de hele dag opsluiten in de bench omdat hij anders in de weg loopt? Oh... Tsja, dat wisten we niet, dan dumpen we hem maar. Moet je een hamsterkooi verschonen? Moet een cavia af en toe zijn kooi uit voor wat aandacht? Ja, da-hag. Op marktplaats ermee.
Ik word kotsmisselijk van dat soort mensen. Toen wij een hondje namen, hebben we meer dan een jaar op de wachtlijst gestaan bij een hobbyfokker. Het teefje was nog niet eens drachtig toen wij ons al aanmeldden. En zelfs dáár ging nog een zoektocht aan vooraf, want we wilden zeker weten dat we kozen voor een ras dat geschikt was voor ons en onze levensstijl. We hebben een fokker gekozen waar we goede verhalen over hoorden, en waar we zelf ook een goed gevoel bij hadden. Deze fokker wist alles van haar beestjes, en toen de pups eenmaal geboren werden kon ze ons al na een paar weken vertellen welk ukkie het beste bij ons zou passen. We hadden immers aangegeven dat we een rustig hondje wilden. En inderdaad: We hebben bijna 12 jaar plezier gehad van onze Dayna.
Helaas schijnen wij één van de weinigen te zijn die er zo over denken. Steeds meer dieren worden afgedankt via marktplaats, naar het asiel gebracht of - nóg makkelijker - gewoon gedumpt in het bos of vrijgelaten in het park. Laatst op marktplaats stond er serieus één of andere malloot die een hamster wilde ruilen voor een cavia. Het sneue is, dat deze 'dumpers' vaak binnen no time weer een ander dier hebben. Om weer net zo hard te lozen als dat het óók niet is. Het is triest, zeer triest.
maandag 24 september 2012
woensdag 19 september 2012
Postcrossing
Afgelopen maandag vroeg ik me op Facebook af, of Postcrossing wat voor mij zou zijn. Ik had er al meerdere keren over gelezen. Het idee om post van over heel de wereld te ontvangen, leek me super leuk! Zeker nu ik veel thuis zit, word ik altijd vrolijk van kaartjes.
Nadat meerdere FB-vriendjes zeiden dat ze het écht wat voor mij vonden, heb ik besloten me aan te melden.
De eerste avond trok ik meteen twee adressen, vol spanning waar mijn eerste twee kaartjes naartoe zouden gaan. Bij de eerste dacht ik 'mwah': Kaartje numero uno zou gaan naar Duitsland. Niet zo exotisch als ik me had voorgesteld. Met deze man had ik weinig gemeenschappelijke interesses, en hij wilde eigenlijk het liefst gewoon een 'standaard' ansichtkaart met typisch Hollandse dingen erop. Saai, zeker omdat ik net zulke leuke, fleurige en grappige kaarten gevonden had! Ik besloot een beetje dwars te zijn en een kaart te sturen van een grote zee, waar enkel de vlag van Nederland nog bovenuit stak. 'Greetings from Holland!' stond erop, met daaronder klein: 'Anno 2020.' Het is nog verdomd lastig om een kaart vol te schrijven aan iemand met wie je totaal geen gemeenschappelijke interesses heb! Dus blaatte ik een end weg over hoe leuk ik het vond dat dit mijn eerste Postcrossing-kaart was. En wanneer je iets groter schrijft dan normaal, is die kaart zo vol!
Toen die klaar was, drukte ik opnieuw op de knop om een adres te krijgen. Nu werd ik al iets enthousiaster. Kaart nummer 2 ging naar een meisje uit Rusland, van ongeveer mijn leeftijd. Een meisje met de droom om model te worden, die graag even haar foto's liet zien. Ik was een beetje sceptisch, maar de foto's waren prachtig en het meisje zelf kwam in haar profiel heel leuk over. Binnen no-time was de kaart die ik aan haar schreef, vol. Beide kaarten gingen dinsdag meteen op de post.
Gisteravond besloot ik nog een adres te trekken. Mijn moeder had een tas tevoorschijn getoverd waar nog een hoop leuke ansichtkaarten uit kwamen, dus het maakte niet zoveel uit dat mijn bestelling van FunnyCard nog niet binnen was.
Er kwam een adres uit Wit-Rusland tevoorschijn. Aan de username te zien was het een meisje van 14. Ik klikte door naar haar profiel om wat meer over haar te weten te komen, maar... Niks. Fijn. Wat moet je schrijven aan iemand waar je werkelijk NIETS van weet?! Gelukkig stond haar naam dan nog bij het adres, anders had ik d'r aan moeten spreken met haar nickname. Ik besloot voor dezelfde tactiek te gaan als bij de Duitse man waar ik weinig mee had; een eind weg schrijven over koetjes en kalfjes. Ik koos een grappige Boomerang-kaart van een roze indiaantje uit. Ik heb al gemerkt dat ik een bitch ben wat dat betreft: Als iemand geen moeite in z'n profiel steekt, steek ik er geen moeite in om een speciale kaart voor hen uit te zoeken.
Ik had de smaak nu wel te pakken en besloot een vierde adres op te vragen. Dit was een makkie; er stond weinig in het profiel van deze Poolse, maar wát erin stond, daar kon ik wel wat mee. Tevens schreef ze dat ze álle postkaarten leuk vond, dus koos ik er eentje uit die ik ook leuk zou vinden: Een cupcake. Ze woonde in een plaats waar ik ooit met school heen zou gaan voor een uitwisselingsproject, maar omdat ik naar een ander niveau ging, is dat niet doorgegaan. Ik wist dus wel het één en ander over haar woonplaats, wat ik haar enthousiast vertelde. Kaart versierd met kleurtjes en stickertjes, en ook die was klaar.
Deze twee kaarten waren net op de post, toen ik dacht: Waarom ook niet?! Je mag, als beginnende Postcrosser, maximaal 5 kaarten tegelijk sturen. Enthousiast vroeg ik ook adres nummer 5 op. Een jongedame uit Oekraïne, wiens profiel me helemaal enthousiast maakte. Er stond een heel verhaal over haar, haar hobbies, wat voor kaarten ze graag krijgt. Gelukkig had ik één kaart liggen waar bijna al haar wensen in naar voren kwamen: Een surfende koe! De kaart was te klein voor alles wat ik erop wilde zetten, en omdat ik er per sé nog stickers bij wilde plakken (want daar hield ze van), hoop ik dat het postkantoor nog een plek vindt waar ze kunnen stempelen :-P
Nu is het wachten geblazen, tot mijn eerste kaart arriveert. Iedere kaart heeft een registratiecode, en zodra de ontvanger deze invoert op de site van Postcrossing, kan ik weer een nieuwe kaart versturen. Zodra mijn eerste kaart is aangekomen, zal mijn adres ook in de grote adressen-bak terecht komen. Een andere Postcrosser zal dan mijn adres krijgen, en hopelijk krijg ik dan snel een leuk kaartje terug! Ik hou jullie op de hoogte!
Nadat meerdere FB-vriendjes zeiden dat ze het écht wat voor mij vonden, heb ik besloten me aan te melden.
De eerste avond trok ik meteen twee adressen, vol spanning waar mijn eerste twee kaartjes naartoe zouden gaan. Bij de eerste dacht ik 'mwah': Kaartje numero uno zou gaan naar Duitsland. Niet zo exotisch als ik me had voorgesteld. Met deze man had ik weinig gemeenschappelijke interesses, en hij wilde eigenlijk het liefst gewoon een 'standaard' ansichtkaart met typisch Hollandse dingen erop. Saai, zeker omdat ik net zulke leuke, fleurige en grappige kaarten gevonden had! Ik besloot een beetje dwars te zijn en een kaart te sturen van een grote zee, waar enkel de vlag van Nederland nog bovenuit stak. 'Greetings from Holland!' stond erop, met daaronder klein: 'Anno 2020.' Het is nog verdomd lastig om een kaart vol te schrijven aan iemand met wie je totaal geen gemeenschappelijke interesses heb! Dus blaatte ik een end weg over hoe leuk ik het vond dat dit mijn eerste Postcrossing-kaart was. En wanneer je iets groter schrijft dan normaal, is die kaart zo vol!
Toen die klaar was, drukte ik opnieuw op de knop om een adres te krijgen. Nu werd ik al iets enthousiaster. Kaart nummer 2 ging naar een meisje uit Rusland, van ongeveer mijn leeftijd. Een meisje met de droom om model te worden, die graag even haar foto's liet zien. Ik was een beetje sceptisch, maar de foto's waren prachtig en het meisje zelf kwam in haar profiel heel leuk over. Binnen no-time was de kaart die ik aan haar schreef, vol. Beide kaarten gingen dinsdag meteen op de post.
Gisteravond besloot ik nog een adres te trekken. Mijn moeder had een tas tevoorschijn getoverd waar nog een hoop leuke ansichtkaarten uit kwamen, dus het maakte niet zoveel uit dat mijn bestelling van FunnyCard nog niet binnen was.
Er kwam een adres uit Wit-Rusland tevoorschijn. Aan de username te zien was het een meisje van 14. Ik klikte door naar haar profiel om wat meer over haar te weten te komen, maar... Niks. Fijn. Wat moet je schrijven aan iemand waar je werkelijk NIETS van weet?! Gelukkig stond haar naam dan nog bij het adres, anders had ik d'r aan moeten spreken met haar nickname. Ik besloot voor dezelfde tactiek te gaan als bij de Duitse man waar ik weinig mee had; een eind weg schrijven over koetjes en kalfjes. Ik koos een grappige Boomerang-kaart van een roze indiaantje uit. Ik heb al gemerkt dat ik een bitch ben wat dat betreft: Als iemand geen moeite in z'n profiel steekt, steek ik er geen moeite in om een speciale kaart voor hen uit te zoeken.
Ik had de smaak nu wel te pakken en besloot een vierde adres op te vragen. Dit was een makkie; er stond weinig in het profiel van deze Poolse, maar wát erin stond, daar kon ik wel wat mee. Tevens schreef ze dat ze álle postkaarten leuk vond, dus koos ik er eentje uit die ik ook leuk zou vinden: Een cupcake. Ze woonde in een plaats waar ik ooit met school heen zou gaan voor een uitwisselingsproject, maar omdat ik naar een ander niveau ging, is dat niet doorgegaan. Ik wist dus wel het één en ander over haar woonplaats, wat ik haar enthousiast vertelde. Kaart versierd met kleurtjes en stickertjes, en ook die was klaar.
Deze twee kaarten waren net op de post, toen ik dacht: Waarom ook niet?! Je mag, als beginnende Postcrosser, maximaal 5 kaarten tegelijk sturen. Enthousiast vroeg ik ook adres nummer 5 op. Een jongedame uit Oekraïne, wiens profiel me helemaal enthousiast maakte. Er stond een heel verhaal over haar, haar hobbies, wat voor kaarten ze graag krijgt. Gelukkig had ik één kaart liggen waar bijna al haar wensen in naar voren kwamen: Een surfende koe! De kaart was te klein voor alles wat ik erop wilde zetten, en omdat ik er per sé nog stickers bij wilde plakken (want daar hield ze van), hoop ik dat het postkantoor nog een plek vindt waar ze kunnen stempelen :-P
Nu is het wachten geblazen, tot mijn eerste kaart arriveert. Iedere kaart heeft een registratiecode, en zodra de ontvanger deze invoert op de site van Postcrossing, kan ik weer een nieuwe kaart versturen. Zodra mijn eerste kaart is aangekomen, zal mijn adres ook in de grote adressen-bak terecht komen. Een andere Postcrosser zal dan mijn adres krijgen, en hopelijk krijg ik dan snel een leuk kaartje terug! Ik hou jullie op de hoogte!
maandag 17 september 2012
The Truth About Love
Morgen komt het nieuwe album van Pink, 'The truth about love,' uit. Alle nummers staan al op Spotify, dus ik besloot het album te onderwerpen aan een review.
1. All we all we are
Dit nummer is niet helemaal mijn ding, vooral het intro vind ik nogal hoofdpijn-opwekkend. Valt voor mij een beetje in dezelfde categorie van als Pinks 'There you go,' wat ik ook geen fijn nummer vind.
2. (Blow me) One last kiss
Deze kende ik al, aangezien het de eerste single van dit album is. Lekker nummer, wel mijn stijl. Je moet wel de explicit version hebben, want de stiltes in de gecensureerde versie worden nogal irritant.
3. Try
De tweede single van dit album. Ook wel mijn ding, vrij rustig, mooie tekst. Relaxte muziek om naar te luisteren. Één ding waar ik me aan erger bij dit nummer: Het rijmschema is soms een beetje, euhm, apart. Rihanna-style, zou ik willen zeggen, want die presteert het ook om woorden die absoluut níét op elkaar rijmen, te laten rijmen door haar belabberde uitspraak. Gelukkig is de uitspraak van Pink minder plat, maar daardoor valt het misschien wel extra op.
4. Just give me a reason
Mooi! Goede tekst, herkenbaar melodietje (oh-oh!), en krijgt in het refrein ook wel een fijne beat, wat het niet te zoetsappig maakt. Er zitten mooie tweestemmige stukjes in, waar ik persoonlijk erg van hou. Degene met wie ze dit nummer zingt (Nate Ruess) is voor mij totaal onbekend, maar z'n stem klinkt wel lekker.
5. True love
Ho, ik verwachtte een zoet, rustig nummer bij deze titel. Niet dus. Featuring Lily Allen, wiens stem je er inderdaad meteen uitpikt. Het is niet helemaal mijn nummer, geloof ik. Het refrein is leuk, maar de coupletten zijn wat chaotisch.
6. How come you're not here
Als je 'm niet te hard zet, is dit wel een lekker nummer. Draai aan je volumeknop en het wordt al snel te schreeuwerig, wat me tot nu toe überhaupt wel opvalt bij dit album. De effecten/vervorming van haar stem gaat me bij dit nummer enigszins op de zenuwen werken. Haar stem op zichzelf is goed, maar de muziek vind ik een beetje too much.
7. Slut like you
Ik had al weinig van het nummer verwacht, puur naar aanleiding van de titel. En inderdaad, het is net zo'n rotnummer als ik al vermoedde... Jammer. Ben benieuwd wat er van over blijft, als hij gecensureerd wordt! Ik zet het nummer maar snel door.
8. The truth about love
Hoge verwachtingen, aangezien het hele album naar dit nummer genoemd is. Eerste indruk: Weer die irritante stemvervorming! Verder luistert 'ie wel lekker weg, maar het is geen nummer wat ik bij mijn favorieten zou zetten. Na dit nummer een paar keer voorbij te horen komen, ben je er wel klaar mee.
9. Beam me up
Deze vind ik mooi! Eindelijk weer even een rustig nummer zonder mechanisch stemmetje. Helemaal mijn ding. Rustige muziek, niet teveel opdringerige instrumenten, vooral erg 'klein' allemaal. Tot nu toe wel de mooiste van heel dit album, maar ik moet er nog een aantal!
10. Walk of shame
Ik ben echt niet alleen maar van de rustige nummers. Deze vind ik namelijk ook leuk! Klinkt wel lekker, refrein blijft in je hoofd hangen.
11. Here comes the weekend
Best een lekker nummer, tegen mijn verwachting in. Toen ik las dat het met Eminem was, verwachtte ik toch iets anders. Je kan het refrein bijna meteen meezingen, maar erg diepgaand is het nummer niet ;-)
12. Where did the beat go?
Deze klinkt wel goed, lijkt ook een beetje op 'There you go,' maar deze vind ik beter. Er zitten mooie ad libs in, daar hou ik altijd wel van, mits het met mate is. En dat is hier het geval.
13. The great escape
De titel deed me denken aan het liedje van Ilse DeLange, maar dit is iets heel anders. Ik vind 'm mooi, weer een rustig nummer. Zo hoor je haar mooie stem veel beter dan in die schreeuwerige liedjes. De muziek vind ik ook erg mooi.
14. My signature move
Fijn nummer, niet te druk/heftig maar ook niet te rustig/zoetsappig. Lekker afwisselend, het refrein is wat pittiger dan het couplet. Als je de tekst weet, zingt 'ie ook best lekker mee volgens mij. In ieder geval als je alleen thuis bent en het volume hoog zet :-)
15. Is this thing on?
Dit is wel mijn ding. Ik was bang dat het album te 'heftig' zou zijn, maar er staan ook wat mooie, rustige nummers op. Dit is er één van. Er zit een lekker ritme in, wat in je hoofd blijft hangen.
16. Run
Weer een mooie, gelukkig! Vrij kalm nummer, persoonlijk vind ik de tekst ook mooi. Beetje zoetsappig, dat wel, maar ze kan het hebben. Het nummer heeft een goede opbouw, een mooie kleine bridge en dan weer voluit. Top!
17. Good old days
Like! Like! Hè, wat ben ik blij, het album eindigt ook nog eens met een lekker nummer. Vrolijk!
Al met al, een paar duidelijke favorieten. Het is het zeker waard om dit album eens te beluisteren!
1. All we all we are
Dit nummer is niet helemaal mijn ding, vooral het intro vind ik nogal hoofdpijn-opwekkend. Valt voor mij een beetje in dezelfde categorie van als Pinks 'There you go,' wat ik ook geen fijn nummer vind.
2. (Blow me) One last kiss
Deze kende ik al, aangezien het de eerste single van dit album is. Lekker nummer, wel mijn stijl. Je moet wel de explicit version hebben, want de stiltes in de gecensureerde versie worden nogal irritant.
3. Try
De tweede single van dit album. Ook wel mijn ding, vrij rustig, mooie tekst. Relaxte muziek om naar te luisteren. Één ding waar ik me aan erger bij dit nummer: Het rijmschema is soms een beetje, euhm, apart. Rihanna-style, zou ik willen zeggen, want die presteert het ook om woorden die absoluut níét op elkaar rijmen, te laten rijmen door haar belabberde uitspraak. Gelukkig is de uitspraak van Pink minder plat, maar daardoor valt het misschien wel extra op.
4. Just give me a reason
Mooi! Goede tekst, herkenbaar melodietje (oh-oh!), en krijgt in het refrein ook wel een fijne beat, wat het niet te zoetsappig maakt. Er zitten mooie tweestemmige stukjes in, waar ik persoonlijk erg van hou. Degene met wie ze dit nummer zingt (Nate Ruess) is voor mij totaal onbekend, maar z'n stem klinkt wel lekker.
5. True love
Ho, ik verwachtte een zoet, rustig nummer bij deze titel. Niet dus. Featuring Lily Allen, wiens stem je er inderdaad meteen uitpikt. Het is niet helemaal mijn nummer, geloof ik. Het refrein is leuk, maar de coupletten zijn wat chaotisch.
6. How come you're not here
Als je 'm niet te hard zet, is dit wel een lekker nummer. Draai aan je volumeknop en het wordt al snel te schreeuwerig, wat me tot nu toe überhaupt wel opvalt bij dit album. De effecten/vervorming van haar stem gaat me bij dit nummer enigszins op de zenuwen werken. Haar stem op zichzelf is goed, maar de muziek vind ik een beetje too much.
7. Slut like you
Ik had al weinig van het nummer verwacht, puur naar aanleiding van de titel. En inderdaad, het is net zo'n rotnummer als ik al vermoedde... Jammer. Ben benieuwd wat er van over blijft, als hij gecensureerd wordt! Ik zet het nummer maar snel door.
8. The truth about love
Hoge verwachtingen, aangezien het hele album naar dit nummer genoemd is. Eerste indruk: Weer die irritante stemvervorming! Verder luistert 'ie wel lekker weg, maar het is geen nummer wat ik bij mijn favorieten zou zetten. Na dit nummer een paar keer voorbij te horen komen, ben je er wel klaar mee.
9. Beam me up
Deze vind ik mooi! Eindelijk weer even een rustig nummer zonder mechanisch stemmetje. Helemaal mijn ding. Rustige muziek, niet teveel opdringerige instrumenten, vooral erg 'klein' allemaal. Tot nu toe wel de mooiste van heel dit album, maar ik moet er nog een aantal!
10. Walk of shame
Ik ben echt niet alleen maar van de rustige nummers. Deze vind ik namelijk ook leuk! Klinkt wel lekker, refrein blijft in je hoofd hangen.
11. Here comes the weekend
Best een lekker nummer, tegen mijn verwachting in. Toen ik las dat het met Eminem was, verwachtte ik toch iets anders. Je kan het refrein bijna meteen meezingen, maar erg diepgaand is het nummer niet ;-)
12. Where did the beat go?
Deze klinkt wel goed, lijkt ook een beetje op 'There you go,' maar deze vind ik beter. Er zitten mooie ad libs in, daar hou ik altijd wel van, mits het met mate is. En dat is hier het geval.
13. The great escape
De titel deed me denken aan het liedje van Ilse DeLange, maar dit is iets heel anders. Ik vind 'm mooi, weer een rustig nummer. Zo hoor je haar mooie stem veel beter dan in die schreeuwerige liedjes. De muziek vind ik ook erg mooi.
14. My signature move
Fijn nummer, niet te druk/heftig maar ook niet te rustig/zoetsappig. Lekker afwisselend, het refrein is wat pittiger dan het couplet. Als je de tekst weet, zingt 'ie ook best lekker mee volgens mij. In ieder geval als je alleen thuis bent en het volume hoog zet :-)
15. Is this thing on?
Dit is wel mijn ding. Ik was bang dat het album te 'heftig' zou zijn, maar er staan ook wat mooie, rustige nummers op. Dit is er één van. Er zit een lekker ritme in, wat in je hoofd blijft hangen.
16. Run
Weer een mooie, gelukkig! Vrij kalm nummer, persoonlijk vind ik de tekst ook mooi. Beetje zoetsappig, dat wel, maar ze kan het hebben. Het nummer heeft een goede opbouw, een mooie kleine bridge en dan weer voluit. Top!
17. Good old days
Like! Like! Hè, wat ben ik blij, het album eindigt ook nog eens met een lekker nummer. Vrolijk!
Al met al, een paar duidelijke favorieten. Het is het zeker waard om dit album eens te beluisteren!
woensdag 12 september 2012
Samen
Storm raast
Regen tikt
Hard tegen de ramen
Donder brult
Angst verdwijnt
Want jij en ik zijn samen
dinsdag 4 september 2012
Update!
Na ruim een maand zelf geen blogjes geplaatst te hebben, op één quote na, ben ik nu zelf weer eens achter de laptop gekropen om mijn blog te updaten. Alle credits voor de afgelopen maand gaan naar mijn lieve Miekie, die in augustus nog een paar blogs voor me heeft geplaatst.
Allereerst heb ik een nieuwe layout gemaakt, ik hoor graag wat jullie ervan vinden. Ik ben zelf niet helemáál tevreden, dus kijk niet raar op als er binnenkort ineens weer wat anders op staat :-)
Verder weet ik nog niet in hoeverre ik de komende tijd kan bloggen. Mijn gezondheid laat het - helaas - nog steeds afweten. Als ik niet op bed lig met buikpijn, heb ik wel last van mijn gewrichten waardoor ik niet achter de laptop kan zitten. Ik heb wel een iPad, maar helaas is daarvoor geen Blogger-app. Ook via desite kan ik niet updaten, omdat mijn iPad de editor die Blogger gebruikt niet ondersteunt :-( Mocht iemand de gouden tip hebben hoor ik het graag, want als het via de iPad kon zou ik veel meer bloggen, hihi!
Dan maak ik maar meteen gebruik van de gelegenheid om één van mijn nieuwe favoriete liedjes te delen met jullie!
En voor wie zich door dit liedje zorgen maakt: Miek en ik zijn nog steeds helemaal happy together hoor ;-) Inmiddels al bijna anderhalf jaar!
Allereerst heb ik een nieuwe layout gemaakt, ik hoor graag wat jullie ervan vinden. Ik ben zelf niet helemáál tevreden, dus kijk niet raar op als er binnenkort ineens weer wat anders op staat :-)
Verder weet ik nog niet in hoeverre ik de komende tijd kan bloggen. Mijn gezondheid laat het - helaas - nog steeds afweten. Als ik niet op bed lig met buikpijn, heb ik wel last van mijn gewrichten waardoor ik niet achter de laptop kan zitten. Ik heb wel een iPad, maar helaas is daarvoor geen Blogger-app. Ook via desite kan ik niet updaten, omdat mijn iPad de editor die Blogger gebruikt niet ondersteunt :-( Mocht iemand de gouden tip hebben hoor ik het graag, want als het via de iPad kon zou ik veel meer bloggen, hihi!
Dan maak ik maar meteen gebruik van de gelegenheid om één van mijn nieuwe favoriete liedjes te delen met jullie!
En voor wie zich door dit liedje zorgen maakt: Miek en ik zijn nog steeds helemaal happy together hoor ;-) Inmiddels al bijna anderhalf jaar!
Abonneren op:
Posts (Atom)