Een goed gevulde plastic tas wordt met een plof op de grond gezet. Zeven klepjes worden opengeschoven. Niet helemaal eraf, maar precies zó dat ze nog net blijven zitten. Maandag, dinsdag, woensdag... Voor elke dag van de week één bakje in deze pillendoos, die ooit van mijn opa is geweest. Zijn achternaam en voorletters staan nog op de voorkant. De hoes valt bijna uit elkaar, maar de rest is nog prima bruikbaar. Ik pak verschillende doosjes uit de plastic tas, en lees de etiketten om te controleren of het de goede zijn. Keurig op een rijtje leg ik ze voor me op de salontafel.
"Wist je dat ik met die nieuwe medicatie wel acht pillen heb 's ochtends?" Ik hou de grootste van de acht omhoog. "Moet je kijken wat een joekel. Dat krijg ik toch nooit weg!" Ter info: Ik breek mijn aspirines al in 4 stukjes omdat ik er anders zo'n beetje in stik, en deze pil heeft een formaat waar ik spontaan van begin te kokhalzen. En daar moet ik er dan twee 's ochtends én twee 's avonds van nemen.
Nadat heel de pillendoos is gevuld, ben ik onder de indruk van het resultaat. Voor een meid van 20 is het eigenlijk best ernstig. 8 bij het ontbijt, 6 bij het avondeten en dan nog 2 voor het slapengaan. 16 pillen. Oorspronkelijk waren het er nog 3 meer, die ik bij de lunch in moet nemen, maar daar heb ik de brui aan gegeven. Deze pillen waren dan ook niet voorgeschreven door het ziekenhuis maar door een natuurgeneeskundige, maar ik vergat ze toch standaard in te nemen. Laten we nu eerst maar eens gaan kijken of deze Crohn-medicatie doet wat 'ie moet doen, voordat ik me weer vanalles wijs laat maken door alternatieve artsen.
16 pillen dus. Een flink gevulde pillendoos voor een jonge vrouw, maar als het mijn leven draaglijker maakt heb ik het er graag voor over.
maandag 30 april 2012
zaterdag 28 april 2012
Een nieuwe aanwinst
Al een tijdje geleden reserveerde ik een hamstertje bij Sine Cera. Een dametje zou het worden, die - zodra ze oud genoeg was - hier een nestje zou mogen krijgen. Helaas wilde de mama-hamster niet zwanger worden, en toen ik eigenlijk de hoop al had opgegeven, kwam er ineens goed nieuws: Totaal onverwacht was ze dan tóch bevallen van een mooi hoopje roze, friemelende ukken! Er was inmiddels ook een ander nestje geboren wat mijn interesse had gewekt, dus ineens had ik een luxeprobleem. Want waar zou ik voor gaan? Ik besloot af te wachten tot ze wat ouder waren, om te zien welk ukkie mijn hart zou stelen.
Het tweede nestje bleek maar 1 dame te bevatten. Ik vond haar wel leuk, maar niet geweldig. Ik werd niet meteen verliefd zegmaar, wat voor mij toch echt een vereiste is als ik een hamster in huis neem. Van het andere nestje waren de geslachten nog niet bekend, maar toch was er al één ukkie wat voor mij in het oog sprong. Al vrij snel kreeg ik te horen dat het een dametje was, maar dat Sine Cera haar zelf zou aanhouden. Ik zette haar uit mijn hoofd en vond een andere dame uit het nest ook erg leuk. Ik focuste me daarop en was blij dat ik haar misschien zou krijgen.
Tot het moment dat we echt moesten gaan kiezen. Sine Cera besloot tóch maar een ander dametje aan te houden; degene die voor mij eigenlijk nummer 2 was. Maar dat betekende... Dat mijn #1 weer vrij kwam! Een mooi zilverroest dametje, of zoals Miek haar noemt: Mini-Védor. Want haar kleur lijkt best wel op die van het ventje die we al hebben zitten.
Er was nog één iemand voor me op de wachtlijst, dus ik durfde niet te enthousiast te worden. Misschien koos zij wel het hamstertje wat mijn hart had gestolen. Maar ze stelde me gauw gerust; ze zou een mannetje nemen. Toen was het aan mij. Volgens sommige mede-Hamsterforummers was het overbodig dat ik mijn keuze nog bekend zou maken, want het zilverroest meisje had mijn naam in koeienletters op haar voorhoofd staan. Toch werd het me nog gevraagd, voor de zekerheid. Misschien was ik wel van gedachten veranderd! Gelukkig was ik dat niet. Het zilverroest dametje mag hier over een week of 2 á 3, als ze oud genoeg is om het nest te verlaten, komen wonen. En wij zijn blij!
Het tweede nestje bleek maar 1 dame te bevatten. Ik vond haar wel leuk, maar niet geweldig. Ik werd niet meteen verliefd zegmaar, wat voor mij toch echt een vereiste is als ik een hamster in huis neem. Van het andere nestje waren de geslachten nog niet bekend, maar toch was er al één ukkie wat voor mij in het oog sprong. Al vrij snel kreeg ik te horen dat het een dametje was, maar dat Sine Cera haar zelf zou aanhouden. Ik zette haar uit mijn hoofd en vond een andere dame uit het nest ook erg leuk. Ik focuste me daarop en was blij dat ik haar misschien zou krijgen.
Tot het moment dat we echt moesten gaan kiezen. Sine Cera besloot tóch maar een ander dametje aan te houden; degene die voor mij eigenlijk nummer 2 was. Maar dat betekende... Dat mijn #1 weer vrij kwam! Een mooi zilverroest dametje, of zoals Miek haar noemt: Mini-Védor. Want haar kleur lijkt best wel op die van het ventje die we al hebben zitten.
Er was nog één iemand voor me op de wachtlijst, dus ik durfde niet te enthousiast te worden. Misschien koos zij wel het hamstertje wat mijn hart had gestolen. Maar ze stelde me gauw gerust; ze zou een mannetje nemen. Toen was het aan mij. Volgens sommige mede-Hamsterforummers was het overbodig dat ik mijn keuze nog bekend zou maken, want het zilverroest meisje had mijn naam in koeienletters op haar voorhoofd staan. Toch werd het me nog gevraagd, voor de zekerheid. Misschien was ik wel van gedachten veranderd! Gelukkig was ik dat niet. Het zilverroest dametje mag hier over een week of 2 á 3, als ze oud genoeg is om het nest te verlaten, komen wonen. En wij zijn blij!
donderdag 26 april 2012
Een flink pak rammel
Soms wil ik mensen door elkaar schudden. Ze stevig vastpakken bij hun schouders en even goed heen en weer rammelen, in de hoop dat alles in hun bovenkamer weer op de goede plaats terecht komt. Dingen die voor een buitenstaander duidelijk zijn, worden vaak niet opgemerkt door degene die er middenin zit.
Het is vast herkenbaar voor sommigen. "Zie je dan niet dat ze je leuk vindt?" "Zie je dan niet dat hij je gewoon gebruikt?" en ga zo maar door. De frustratie die daarmee gepaard gaat, zal ongetwijfeld ook bekend zijn bij jullie. Je snapt niet dat degene om wie het gaat, het gewoon niet ziet. Of misschien niet wíl zien.
Het is iets onbegrijpelijks, maar je kunt weinig anders doen dan ermee dealen. Na een tijdje stop je met het continu zeggen, en wacht je tot degene om wie het gaat er zelf achter komt. Tot zijn beste vriend hem ineens als een baksteen laat vallen, of tot dat leuke meisje uit de klas schoorvoetend toegeeft dat ze je broer wel ziet zitten. "Ik zei het toch!" roep je dan triomfantelijk. Maar dat toegeven zal diegene, die het altijd ontkend heeft, nooit. Jammer. Ik haal graag mijn gelijk :-)
Het is vast herkenbaar voor sommigen. "Zie je dan niet dat ze je leuk vindt?" "Zie je dan niet dat hij je gewoon gebruikt?" en ga zo maar door. De frustratie die daarmee gepaard gaat, zal ongetwijfeld ook bekend zijn bij jullie. Je snapt niet dat degene om wie het gaat, het gewoon niet ziet. Of misschien niet wíl zien.
Het is iets onbegrijpelijks, maar je kunt weinig anders doen dan ermee dealen. Na een tijdje stop je met het continu zeggen, en wacht je tot degene om wie het gaat er zelf achter komt. Tot zijn beste vriend hem ineens als een baksteen laat vallen, of tot dat leuke meisje uit de klas schoorvoetend toegeeft dat ze je broer wel ziet zitten. "Ik zei het toch!" roep je dan triomfantelijk. Maar dat toegeven zal diegene, die het altijd ontkend heeft, nooit. Jammer. Ik haal graag mijn gelijk :-)
dinsdag 24 april 2012
Mijn meiske!
Berichtje van Miek!
Zoals ik net zei, heeft het internet van mijn vriendinnetje kuren. Ze zei dat ik iets liefs mocht schrijven, als ik ook maar meldde dat ze door de slechte verbinding haar blog nu niet bij kan houden. Die melding heb ik net gedaan.
Ze heeft het berichtje gelezen, en verwachtte een lief tekstje. Maar Miek zal Miek niet zijn, als er nog een blogje volgde, met daarin een lief tekstje. Als ze morgen wakker wordt en haar blog controleert, is het een verrassing!
Lief meiske, onthoud dat ik je altijd steun, hoe moeilijk je het ook gaat krijgen. De ziekte van Crohn is vreselijk en maakt veel kapot, maar niet wat wij hebben. Ik wil er voor je zijn en voor je zorgen. Je sleept mij er niet in, ik sleep ons er doorheen! Het gaat goed komen lief, geloof me. Ik zal voor je zorgen, en dat doe ik graag. Ik maak warme kruikjes, masseer je rug, smeer crackers, schenk drinken in, en ik wil nog veel meer doen als ik je ermee kan helpen! Ik wil jou het gevoel geven dat jij, samen met mij, de wereld aankan. En als je dat eventjes niet kan, dan heb je mijn armen om in te schuilen. Dan kruip je dicht tegen mij aan, weg van de wereld, naar een plaats waar alles goed is.
Ik hou van je meissie, meer dan je ooit zult en kunt beseffen. Ik zal er alles aan doen om jou het gelukkigste meiske van heel de wereld te laten voelen.
Je bent mooi, lief, slim, grappig, schattig, geweldig, knap, creatief, zorgzaam, betrouwbaar, precies, en nog veel meer! Het belangrijkste: je bent mijn meiske.
Xx docente Miekie
Zoals ik net zei, heeft het internet van mijn vriendinnetje kuren. Ze zei dat ik iets liefs mocht schrijven, als ik ook maar meldde dat ze door de slechte verbinding haar blog nu niet bij kan houden. Die melding heb ik net gedaan.
Ze heeft het berichtje gelezen, en verwachtte een lief tekstje. Maar Miek zal Miek niet zijn, als er nog een blogje volgde, met daarin een lief tekstje. Als ze morgen wakker wordt en haar blog controleert, is het een verrassing!
Lief meiske, onthoud dat ik je altijd steun, hoe moeilijk je het ook gaat krijgen. De ziekte van Crohn is vreselijk en maakt veel kapot, maar niet wat wij hebben. Ik wil er voor je zijn en voor je zorgen. Je sleept mij er niet in, ik sleep ons er doorheen! Het gaat goed komen lief, geloof me. Ik zal voor je zorgen, en dat doe ik graag. Ik maak warme kruikjes, masseer je rug, smeer crackers, schenk drinken in, en ik wil nog veel meer doen als ik je ermee kan helpen! Ik wil jou het gevoel geven dat jij, samen met mij, de wereld aankan. En als je dat eventjes niet kan, dan heb je mijn armen om in te schuilen. Dan kruip je dicht tegen mij aan, weg van de wereld, naar een plaats waar alles goed is.
Ik hou van je meissie, meer dan je ooit zult en kunt beseffen. Ik zal er alles aan doen om jou het gelukkigste meiske van heel de wereld te laten voelen.
Je bent mooi, lief, slim, grappig, schattig, geweldig, knap, creatief, zorgzaam, betrouwbaar, precies, en nog veel meer! Het belangrijkste: je bent mijn meiske.
Xx docente Miekie
Internet
Een berichtje van Miek!
Best apart, moet ik toegeven: om een berichtje te plaatsen op de blog van mijn meiske. To the point moet ik zijn, niet eeuwig doorgaan over wiskunde. Jen heeft problemen met haar internet. Het loopt steeds vast en is errrug traag. Vandaar dat ze niks kan posten. Gelukkig ben ik er!
Nu maar hopen dat haar internet het snel weer doet.
donderdag 19 april 2012
dinsdag 17 april 2012
zondag 15 april 2012
vrijdag 13 april 2012
Update
Inmiddels bijna een week geleden schreef ik dat ik deze blog nu weer bij ging houden. Dat is er niet van gekomen. Dinsdag had ik een onderzoek in het ziekenhuis, en tegen mijn eigen verwachtingen in was daar ineens een diagnose: Ziekte van Crohn. Best een schok, zeker omdat ik het onderzoek in ging met de gedachte dat ze toch weer niets zouden vinden. Dat ging immers al 20 jaar zo: Ik zou te horen krijgen dat het toch écht een spastische darm was en ik er maar mee moest leren leven.
Niet dus. Mijn dikke darm zit vol met zweertjes, en wat ze gezien hadden van mijn dunne darm was ook aangetast. Daar ben je lekker mee. Komende week zijn ook de uitslagen van de biopten binnen en gaan we kijken wat de beste medicatie is hiervoor. Waarschijnlijk eerst een infuus om de boel snel weer een beetje rustig te krijgen, daarna moet ik het met pillen onder controle proberen te houden.
Het is best gek dat het nu ineens een naam heeft. Alsof ik ineens serieus genomen word, nadat me al 20 jaar werd wijsgemaakt dat het ofwel PDS was, ofwel het tussen mijn oren zat. En hoe gek het ook klinkt - ik kom immers nooit meer van die ziekte af
-, ik ben blij dat ze iets gevonden hebben. Nu kunnen we tenminste gericht gaan behandelen, in plaats van maar wat medicijnen te krijgen waarvan niemand eigenlijk precies weet waarvoor het is. Ik ben benieuwd...
Tevens was ik afgelopen dinsdag alweer een jaar samen met Miek. Inderdaad, ook dinsdag. Dus terwijl we ons jubileum zouden moeten vieren, lag ik helemaal crocky van het roesje in het ziekenhuis. Romantisch hoor. Gelukkig vond m'n meisje het niet erg, en kwam ze toch langs met een bos rozen. En hoewel ik een groot deel van de middag geslapen heb, vond ik het heel fijn dat ze bij me was.
Nu dit allemaal achter de rug is, ga ik nu dan écht weer deze blog bijhouden. Ik heb er een nieuwe, vrolijke layout op gezet om mee te beginnen. Wat vinden jullie ervan? Lekker lente-achtig, nietwaar?
Niet dus. Mijn dikke darm zit vol met zweertjes, en wat ze gezien hadden van mijn dunne darm was ook aangetast. Daar ben je lekker mee. Komende week zijn ook de uitslagen van de biopten binnen en gaan we kijken wat de beste medicatie is hiervoor. Waarschijnlijk eerst een infuus om de boel snel weer een beetje rustig te krijgen, daarna moet ik het met pillen onder controle proberen te houden.
Het is best gek dat het nu ineens een naam heeft. Alsof ik ineens serieus genomen word, nadat me al 20 jaar werd wijsgemaakt dat het ofwel PDS was, ofwel het tussen mijn oren zat. En hoe gek het ook klinkt - ik kom immers nooit meer van die ziekte af
-, ik ben blij dat ze iets gevonden hebben. Nu kunnen we tenminste gericht gaan behandelen, in plaats van maar wat medicijnen te krijgen waarvan niemand eigenlijk precies weet waarvoor het is. Ik ben benieuwd...Tevens was ik afgelopen dinsdag alweer een jaar samen met Miek. Inderdaad, ook dinsdag. Dus terwijl we ons jubileum zouden moeten vieren, lag ik helemaal crocky van het roesje in het ziekenhuis. Romantisch hoor. Gelukkig vond m'n meisje het niet erg, en kwam ze toch langs met een bos rozen. En hoewel ik een groot deel van de middag geslapen heb, vond ik het heel fijn dat ze bij me was.
Nu dit allemaal achter de rug is, ga ik nu dan écht weer deze blog bijhouden. Ik heb er een nieuwe, vrolijke layout op gezet om mee te beginnen. Wat vinden jullie ervan? Lekker lente-achtig, nietwaar?
Abonneren op:
Posts (Atom)