Soms wil ik mensen door elkaar schudden. Ze stevig vastpakken bij hun schouders en even goed heen en weer rammelen, in de hoop dat alles in hun bovenkamer weer op de goede plaats terecht komt. Dingen die voor een buitenstaander duidelijk zijn, worden vaak niet opgemerkt door degene die er middenin zit.
Het is vast herkenbaar voor sommigen. "Zie je dan niet dat ze je leuk vindt?" "Zie je dan niet dat hij je gewoon gebruikt?" en ga zo maar door. De frustratie die daarmee gepaard gaat, zal ongetwijfeld ook bekend zijn bij jullie. Je snapt niet dat degene om wie het gaat, het gewoon niet ziet. Of misschien niet wíl zien.
Het is iets onbegrijpelijks, maar je kunt weinig anders doen dan ermee dealen. Na een tijdje stop je met het continu zeggen, en wacht je tot degene om wie het gaat er zelf achter komt. Tot zijn beste vriend hem ineens als een baksteen laat vallen, of tot dat leuke meisje uit de klas schoorvoetend toegeeft dat ze je broer wel ziet zitten. "Ik zei het toch!" roep je dan triomfantelijk. Maar dat toegeven zal diegene, die het altijd ontkend heeft, nooit. Jammer. Ik haal graag mijn gelijk :-)
Ja je gelijk halen is zo leuk. Alhoewel het ook al leuk is als je toch gelijk blijkt te hebben ondanks dat diegene het niet toegeeft.
BeantwoordenVerwijderenIk begrijp dit stukje helemaal. Super irritant dat soort mensen ;-).
BeantwoordenVerwijderenMaar heb geduld, ooit valt het kwartje.