Shuffle! (deel 2)

Zondag blogde ik al de Shuffle-tag, waarin ik de vijf liedjes die als eerste voorbij kwamen in mijn random playlist liet zien en horen. Als reactie op die blog, kreeg ik de tip om ook een andere Shuffle-tag eens uit te proberen. Deze circuleert vooral op Engelse blogs, dus ik heb deze vrij vertaald om hem ook op míjn blog te plaatsen.

Zo werkt het: Je zet je playlist op shuffle, en voor iedere vraag klik je op 'next'. Het nummer dat volgt, is het antwoord op de vraag. Soms krijg je hele vreemde antwoorden, maar grappig is het wel! Tip: Neem het niet te serieus, het is maar een grappig bedoelde tag.

Hier volgen de vragen, met daarop de antwoorden die ik van mijn playlist kreeg!

1. Wat beschrijft jouw karakter het best?Pink - I don't believe you

2. Wat zoek je in een jongen/meisje?Glee - Hello

3. Wat is jouw levensdoel?Glee - Sway

4. Wat is jouw motto?The Baseballs - Sunday morning

5. Hoe denk je over degene waar je verliefd op bent?Paramore - Misery business

6. Wat is jouw levensverhaal?Petticoat - Yippie yippie yee

7. Wat wil je worden 'als je later groot bent'?Pink - Glitter in the air

8. Wat denk je als je een leuke jongen/een leuk meisje ziet?Glee - A house is not a home

9. Hoe denken je ouders over je?No Doubt - Just a girl

10. Wat zal er gespeeld worden op jouw begrafenis?The Baseballs - Angels

11. Wat is het ergste wat er kan gebeuren?Glee - Gold digger

12. Hoe zal je sterven?Paramore - That's what you get

13. Waar heb je spijt van?Taylor Swift - Better than revenge

14. Wat maakt je aan het lachen?Mamma Mia - Voulez-vous

15. Wat maakt je aan het huilen?Joseph and the amazing technicolor deamcoat - 't Was in Egypte

16. Als je terug kon gaan in de tijd, wat zou je veranderen?Pink - Try too hard

17. Wat doet je op dit moment veel pijn?Queen - Seven seas of Rhye

18. Hoe denk je over liefde?Petticoat - Johnny met je blauwe ogen

19. Hoe wil je dat mensen zich jou herinneren?Lady Gaga - Lovegame

20. Wat is de tune van jouw leven?Queen - We will rock you

Shuffle!

Deze tag ben ik al op verschillende blogs tegengekomen en het leek me leuk om deze ook eens te doen. Het werkt zo: Je zet je iPod/mp3-speler/playlist op Random en je noemt hier de eerste vijf nummers die voorbij komen.
Daar gaat 'ie! (tip: klik op de titel van het nummer om hem op Youtube te beluisteren)

1. Mamma Mia - S.O.S
Één van de vele musicalnummers in mijn playlist. Deze hoort eigenlijk niet bij mijn favorieten uit deze musical, maar aangezien de hele cd in mijn playlist staat kwam deze toevallig als eerste voorbij.

2. Taylor Swift - Tell me why
Taylor Swift komt vaak voorbij in mijn playlist. Ik vind dit een mooi nummer van haar, maar eigenlijk ook niet echt één van mijn favorieten. Wel een lekker nummer om mee te blèhren als je boos bent op de hele wereld. (of op één persoon in het bijzonder)

3. Bruno Mars - Marry you
Hier word je toch gewoon vrolijk van? Het is een mooi, lief én meezingbaar liedje. Als hij voorbij komt denk ik aan mijn vriendinnetje :-) Hoewel wij de tekst een beetje hebben aangepast: Van 'I think I wanna marry you' naar 'I know I wanna marry you.'

4. Guus Meeuwis - Toen ik je zag
Het enige nummer van Guus Meeuwis in mijn playlist. Ik weet dat ik eigenlijk de versie van Antonie Kamerling had moeten hebben, maar stiekem vind ik deze mooier. Eigenlijk vooral de tekst, want het genre enzo is niet echt mijn ding.

5. Queen - Fat bottomed girls
Heerlijk nummer dit!! Eerlijk gezegd kende ik hem niet voor ik verslaafd raakte aan We Will Rock You, maar nu vind ik het één van Queens lekkerste nummers. Zeker met het beeld voor ogen van deze scène uit de musical... ;-) Al is Freddie ook geweldig om naar te kijken.

Nou, dat waren alweer mijn eerste vijf shuffle-nummers. Wat zijn die van jullie?

Ik geloof... In jou en mij

Waar ik regelmatig over nadenk, is de reden waarom mensen homoseksualiteit afkeuren. Sommige mensen vinden het vies (persoonlijk vind ik spruitjes vies...), sommigen vinden het 'gewoon raar', maar een groot deel van de homofobe mensen, haalt dat uit hun geloof. In de bijbel, de koran en zo'n beetje elk ander religieus boek, staat dat homoseksualiteit verkeerd is. Men gelooft daarin en denkt zelf niet verder. Het staat er, dus het is zo.
Dezelfde mensen beweren ook dat God, Allah of welke Heer dan ook, de mens geschapen heeft. Dat ieder mens een creatie is van God, om deze maar even als voorbeeld te nemen. Is het dan niet zo dat God ook mensen homoseksueel heeft gemaakt? Dat deel snap ik niet. Ik heb respect voor het geloof en ben zelfs met kerst naar de kerk geweest (met mijn partner die, zoals jullie weten, ook een meisje is). Maar hier kan ik met mijn pet niet bij.
Waar ik ook niet bij kan, is: Waarom? Wat is er nou precies verkeerd aan? Hoe kan liefde, in welke vorm dan ook, ooit verkeerd zijn? Als ik gelukkig ben met mijn vriendin, wie is God of de bijbel dan om mij dat te verbieden?
Ik ben niet gelovig opgevoed, maar ik geloof best dat er iets van een God is. In de vorm van God, Allah, Boeddha of wie dan ook. Maar ik geloof niet dat die God mensen veroordeeld. God is voor mij liefde, geen haat. Of je nu op mannen, vrouwen of op straatstenen valt.

Stomme pinguïn

Op de basisschool hing een poster in onze klas met een mop. Tot de dag van vandaag ken ik deze uit mijn hoofd en moet ik er nog steeds om lachen.

"Hallo papegaai," zei de pinguïn.
"Hallo papegaai," zei de papegaai.
"Nee," zei de pinguïn, "jij moet hallo pinguïn zeggen."
"Nee," zei de papegaai, jij moet hallo pinguïn zeggen."
"Nee," zei de pinguïn, "ik ben een pinguïn."
"Nee," zei de papegaai, "ik ben een pinguïn."
"Jij bent een papegaai," zei de pinguïn.
"Jij bent een papegaai," zei de papegaai.
"Stomme papegaai," zei de pinguïn.
"Stomme pinguïn," zei de papegaai.

Love = Love

12 weken zonder Noa

Vandaag is het 12 weken geleden dat mijn liefste Noameisje is overleden. Ik denk nog elke dag aan haar, ik zie iedere dag haar urntje in mijn kamer en soms lig ik nog steeds in mijn bed te snikken dat ze er niet meer is. Het is moeilijk voor te stellen als je het zelf nooit ervaren hebt, maar de onvoorwaardelijke liefde en vriendschap die zo'n klein beestje je kan geven... Het is niet te beschrijven.
12 weken geleden alweer. Het lijkt wel gisteren dat ik haar vond in haar kooitje, dat we haar lichaampje meenamen naar het crematorium en haar as in een urntje mee terugkregen. Toch lijkt het ook al zo lang geleden dat ik haar voor het laatst heb vast kunnen houden en over haar lieve koppie heb kunnen aaien. Ik kan me het moment nog zo goed herinneren dat we de ruimte uit moesten lopen waarin ze opgebaard lag. Ik heb nog tig keer omgekeken, wilde haar daar niet achterlaten in de wetenschap dat dit de laatste keer was dat ik haar zag. De tranen beginnen alweer rijkelijk te vloeien nu ik dit schrijf. Ik ben echt mijn beste vriendinnetje verloren, en ik ben haar al 12 weken kwijt.
Om de herinnering aan Noa levend te houden, heb ik Brigitte gevraagd om een portret van Noa te maken. Ze heeft al eerder een portret van ons hondje Dayna gemaakt, waar we ontzettend blij en tevreden over zijn. Gelukkig zag ze het ook zitten om Noa te tekenen. Als het portret klaar is, komt het boven haar urntje te hangen. Zo kan ik haar lieve kraaloogjes weer iedere dag zien. Ik kijk ernaar uit.

Offday

Soms heb je van die dagen dat alles tegenzit. Je weet het 's ochtends al, als je op de klok kijkt en het al later is dan je had verwacht. Haasten, haasten, haasten om de tram te halen. De tram is te laat, waardoor je je overstap mist. 10 minuten wachten. Oh, en niet te vergeten: Het regent pijpenstelen. Dan kom je op je werk en blijkt het druk te zijn, ookal is het donderdag en wordt het normaal tegen het einde van de week ietsjes rustiger. Ik was niet de enige die chagrijnig was: Het gros van de klanten had zo'n beetje dezelfde gemoedstoestand. Ook de collega tegenover me (ik zal geen namen noemen hoor, Sas! ;-)) was chagrijnig.
Ik weet niet wát het was of hóé het kwam, maar op de één of andere manier ging alles gewoon fout. Toen het eindelijk 4 uur was geweest en ik buiten op de tram stond te wachten, kwam die te laat. En dat niet alleen: Na een halte of 4 stonden we stil, omdat voor ons een defecte tram stond. Bijna een kwartier hebben we stil gestaan, wat betekende dat ik 2 overstapmomenten mistte. En inderdaad, op Centraal Station moest ik bijna 10 minuten wachten op de volgende tram. Uiteindelijk was ik om kwart over 5 pas thuis, terwijl ik normaal dan al lang en breed met een bakkie thee in mijn kamer zit.
Laten we hopen dat morgen een betere dag wordt!

"Opa"

Recent kwam ik dit liedje tegen. "Opa," gezongen door Marco Borsato. Ik had het nummer nog nooit gehoord, het is dan ook een vrij oud nummer (uit 1992), maar met een mooie tekst. Zeker omdat ik de afgelopen jaren 3x een opa verloren ben wil ik deze graag met jullie delen.




Maar nu loop ik in mijn eentje want m'n opa loopt niet mee
En ik breng m'n kleine tranen naar die hele grote zee
Ik zie nog m'n opa liggen als een stille witte pop
Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat ze nooit meer op

Duizend golven spoelden over opa's stappen
't Zijn alleen mijn eigen voeten die daar staan
Maar ik ken nog zijn verhalen en zijn grappen
En ik weet nog wat ik met hem heb gedaan

En zo is opa toch een beetje blijven leven
Want herinneringen raak je nooit meer kwijt
En hij heeft me zoveel goede raad gegeven
Dus hij blijft gewoon mijn opa voor altijd

Checkie in, checkie uit

In het begin was het wel wennen, die OV-chipkaart. Ik denk dat iedereen wel eens is vergeten in- of uit te checken. Inmiddels gaat het allemaal vanzelf, en bedenken mensen de meest bizarre manieren om hun kaart tegen de lezer te houden. Ik zal er een paar beschrijven.
Ten eerste: De tas-checker. Waarom zou je moeite doen om de kaart uit je handtas te halen? Dagelijks zie ik mensen - vooral vrouwen - de tram of bus in stappen, die hun hele tas tegen de lezer houden. Als dat niet werkt, draaien ze de tas een beetje, tot de 'bliep.' Vaak lukt het, soms niet. Dan slaken ze een diepe zucht, ritsen ze hun tas open en houden dan maar hun hele portemonnee voor het kastje. Irritant voor de mensen die ook in of uit willen stappen, maar nog een redelijk normale manier van in- en uitchecken.
Dan heb je broekzak-checkers. Het type dat, bij het in- en uitstappen van de tram of bus, in een vreemde houding tegen de kaartlezer aan hupst. Enkele mensen kijken hierbij al wat verbaasder, maar nog steeds word er niet echt van opgekeken.
Afgelopen week vond ik een nieuwe soort: de borstzak-checker. Een man hing op zo'n manier over het kastje heen, dat ik dacht dat hij niet lekker was geworden of was gevallen. Tot ik de bekende 'bliep' hoorde. Mijn eerste gedachte was: Serieus?! Maar het was toch echt zo. Toen hij een paar haltes verder weer moest uitchecken, ging hij op dezelfde manier hangen. De OV-chipkaart zat echt in zijn borstzak. Gelukkig was ik niet de enige die met opgetrokken wenkbrauwen naar dit tafereel keek.
Dan nog de meest bizarre van het stel: De kontzak-checker. Deze categorie maakt zichzelf ronduit belachelijk door uitgebreid hun achterwerk tegen de kaartlezer te duwen. Een soort van lapdance voor het apparaat. En ja, ze bestaan echt. Als er weer één instapt, klinkt er onderdrukt gegniffel door de hele bus of tram. Niet onterecht, want het ziet er ronduit stom uit.
Conclusie van deze blog: De OV-chipkaart zorgt voor heel wat hilariteit in het openbaar vervoer, maar ik hou het toch bij gewoon alleen de kaart tegen de lezer houden. En niet vergeten: Checkie in, checkie uit!

Op stage is ze hetero

Woensdag schreef mijn vriendinnetje deze blog. Een mooie, eerlijke blog, over een lastig punt waar je tegenaan loopt als homoseksuele leerkracht. Nu gaat het over een stageschool waar ze aan het einde van het schooljaar toch weer weg is, maar ik vraag me af hoe docenten dat doen die gewoon vast op een school werken. Blijven die, een hele carrière lang, hun privéleven ontkennen? Of komen ze er toch niet onderuit om uiteindelijk ook daar 'uit de kast' te komen?
Ik vind het soms wel moeilijk, dat geef ik eerlijk toe. Op Miek's stageplaats besta ik niet, word ik ontkend. Ik snap heel goed waarom dat zo is, maar zo af en toe voelt het ronduit klote. Niet alleen voor mij, maar ook voor haar. Ik ben een belangrijk deel van haar leven (hoop ik dan ;-)) dat ze moet ontkennen. Toch is het voor mij vervelend om te horen dat ze zegt geen relatie te hebben. Want dat hebben we wél, al 9 maanden zelfs, maar dat alles wordt in één klap weggeveegd zodra ze op stage is. Maar dan vraag ik me af hoe dat later gaat, als ze klaar is met haar studie en echt gaat werken op een school. Is dit iets wat ze haar hele leven moet volhouden? Of mag ik later wél openlijk deel van haar leven uitmaken?
Ik weet nog dat ik stage liep in groep 4 van de basisschool. Toen was het allemaal nog makkelijk. Die kinderen hadden genoeg fantasie om hun eigen antwoorden te bedenken. "Waar woont u, juf? Dan kom ik een keer bij u langs!" werd er gevraagd, maar voordat ik antwoord gaf deed een ander kind dat al: "Ze woont op een wolk, duh." Daar bleef het bij. Een klas vol 7-jarigen geloofde een half jaar lang dat ik op een wolk woonde. Helaas gaat dat voor middelbare scholieren niet op. Gelukkig zijn er genoeg andere manieren om ze in de maling te nemen en ze niet te ver in je privéleven toe te laten.

Vegetarisch? (vervolg)

Vorige week schreef ik deze blog, over de groenteburger van de McDonalds en de vraag of deze nou vegetarisch was of niet. Ik sloot de blog af met de woorden: 'Uiteraard hebben we bij thuiskomst direct een klacht ingediend via de website. Ik ben benieuwd of we hier nog wat van gaan horen.' In deze blog wil ik daar graag op terugkomen en jullie laten weten hoe dit is afgelopen.
Vrij snel na het indienen van de klacht kreeg ik een mail, dat de klacht naar het betreffende restaurant was doorgestuurd en daar overlegd zou worden met het team. Mijn eerste gedachte was: Ha, daar hoor ik nooit meer wat van. Maar dat moet ik terugnemen.
Afgelopen weekend viel er een brief in de bus van het betreffende McDonalds filiaal, waarin excuses werd gemaakt voor de begane fout. Het was zowaar een persoonlijke brief, die echt betrekking had op de door mij ingediende klacht, en geen standaard antwoord. Het komt erop neer dat we, bij inlevering van de brief bij hetzelfde filiaal, allebei een gratis menu krijgen.
Al met al vind ik dit een heel nette oplossing en had ik dit eigenlijk niet verwacht. Complimenten!

Wicked!

Gisteren ben ik voor het eerst naar de musical Wicked geweest. En wát een spektakel! Ik had me al laten vertellen dat het een heel gave show was, maar dit overtrof al mijn verwachtingen.

Het begon wel met een kleine teleurstelling: Beide hoofdrolspeelsters waren er niet. Chantal Janzen werd vervangen door Céline Purcell (die ik overigens nog leuker vind!), en Willemijn Verkaik's alternate was Renée van Wegberg. Van dat laatste baalde ik behoorlijk, zeker omdat ik zó ontzettend benieuwd was naar Willemijn! Ik heb Renée vaker gezien in Joseph en ik wist dus wel dat ze ontzettend goed was, maar ik had me gewoon erg verheugd op het 'on stage' zien van Willemijn.
Na de show was mijn teleurstelling gelukkig stukken minder. Renée is een prachtige Elphaba en Céline is hilarisch als G(a)linda. Jim, die de derde hoofdrol voor zijn rekening neemt, was er wel. Maar over hem ben ik niet zo te spreken, zijn zang was niet sterk en ook zijn acteerwerk liet te wensen over.
Al met al is deze show zeker een aanrader, en wat mij betreft: Voor herhaling vatbaar!

Smile!

When life gives you a hundred reasons to cry, show life that you've got a thousand reasons to smile.

Wie is de Mol?

Vanavond begint het weer: Wie is de Mol. Een nieuw seizoen, nieuwe kandidaten en natuurlijk ook een nieuwe Mol.
Voorgaande jaren was ik erg fanatiek met het volgen van deze serie. Ik was niet de enige: Vele enthousiaste kijkers en 'Molloten' volgden de vorige seizoenen, compleet paranoia op zoek naar hints en aanwijzingen. Vroeg of laat kreeg iedereen wel last van tunnelvisie, want natuurlijk moest juist de kandidaat die zíj op het oog hadden De Mol zijn. De weken tot de spannende ontknoping waren er veel mensen helemaal in de ban van de Mol!
Nu er een nieuw seizoen begint, denk ik wat meer na over het vorige seizoen. En vooral alles daaromheen. Hoe ik, de dag na het vertrek van 'mijn Mol,' halsoverkop naar Rotterdam ging. Om het meisje te ontmoeten wat nu mijn vriendinnetje is. Dat is al bijna een jaar geleden. Bizar, hoe zoiets moois voort kan vloeien uit een tv serie, en het samen verdenken van een kandidaat.
Ik ben benieuwd wat dit seizoen brengt! Zal de Mol inderdaad degene zijn die ik al vanaf het begin verdenk? Of heeft deze reeks een verrassing in petto? Over een week of 10 weten we het!

Vegetarisch?

Vandaag ben ik met mijn meisje naar de MediaMarkt gegaan om een nieuwe muis voor mijn laptop te kopen. Daarna gingen we naar een McDonalds om even snel een hapje te eten.
Ik had een tijdje geleden al gehoord dat ze bij de Mac tegenwoordig een vegetarische burger hebben. Aangezien mijn lief vegetariër is, keken we direct op de prijslijst om te zien of er iets vegetarisch bij stond. En inderdaad: De groenteburger. "Vraag voor de zekerheid nog even of daar echt geen vlees in zit," waarschuwde ik haar. En dat deed ze. De medewerkster achter de kassa keek ons een beetje wazig aan. "De groenteburger? Niet vegetarisch, gewoon vlees met groente erbij." We zagen haar aarzelen en onze ogen zochten elkaar op. Hoe betrouwbaar was dit? We gingen er toch maar vanuit dat iemand die bij de McDonalds werkt wel weten wat ze daar verkopen, en ze besloot alleen patat te nemen.
Terwijl ik aan mijn Quarter Pounder en Miek aan haar frietjes zat, besloot ik even op mijn iPhone te gaan zoeken wat die groenteburger nou precies was. Al gauw vond ik het volgende op de website van de Mac:
Waar kan ik een vegetarische burger kopen?
- De Groenteburger is in ruim 100 restaurants verkrijgbaar.
Wat een onzin. De groenteburger is dus duidelijk wel vegetarisch, en ondanks dat je voor werken bij de McDonalds geen bijster hoog IQ nodig hebt, ga ik er wel vanuit dat men daar weet wat ze verkopen.
Uiteraard hebben we bij thuiskomst direct een klacht ingediend via de website. Ik ben benieuwd of we hier nog wat van gaan horen.

Happy new year!

Delete Reset wenst iedereen alle geluk en gezondheid voor
2012!

PS: Er is een nieuwe layout. Wat vinden jullie ervan?