Al 9 maanden lang wist ik het zeker: Op de 27ste zou ik tante worden van een jongetje. Dus toen mijn stiefzus uitgerekend bleek te zijn op 27 mei kon het niet meer op. Met mijn namentic had ik zelfs al wat namen in mijn hoofd die ik wel bij haar en haar man vond passen. Stiekem ook wat meisjesnamen, omdat het gewoon heel leuk is om over na te denken. Maar ik was er van overtuigd dat ik afgelopen zondag, terwijl ik op familieweekend was, gebeld zou worden met de mededeling dat ik tante was geworden.
Niet dus. Inmiddels is het woensdag, loopt m'n zus nog met een bolle toeter en is de kans dat het kindje de 27ste geboren wordt (ongeacht welke maand) verkeken. Misschien wordt het dan toch wel een meisje, maar daar wil ik nog niet aan. De kans dat ik de datum goed raad, wordt steeds groter, aangezien het aantal dagen tot ze haar gaan inleiden steeds kleiner wordt. Mijn moeder gokt nu op aanstaande vrijdag, 1 juni, maar ik zelf denk dat het na het weekend pas komt. Voor mij kan het in ieder geval niet snel genoeg gaan, het liefst word ik over vijf minuten gebeld dat de bevalling begonnen is en stappen we morgenochtend in de auto om de kleine te gaan bewonderen. Het heeft lang genoeg geduurd allemaal!
De namen waar ik op gok, heb ik tegen een aantal mensen gezegd, waaronder tegen Miek. Mocht de kleine dus inderdaad één van die namen krijgen, heb ik in ieder geval getuigen. En dan kan ik toch nog zeggen dat ik een béétje gelijk had..! (hoop ik)
Uiteraard laat ik het weten wanneer ik mezelf 'Tante Jennifer' mag noemen!
woensdag 30 mei 2012
vrijdag 25 mei 2012
Hip(pel) toch (h)op!
Ik hou niet van rap/hiphop, totaal niet zelfs. Soms komt het voor dat mooie nummers ineens onderbroken worden voor gerap, ge-uh, gehip en gehop. Persoonlijk erger ik me vooral aan het ge-uh. Mannetjes die naar hun kruis grijpen, stoer kijken en vaak ook nog bijzonder lelijk zijn. Miek schreef daar laatst nog een grappig blogje over.
Lighters van Bruno Mars ft. Eminem is zo'n voorbeeld. Geen slecht woord over Eminem, want als ik één rapper goed vind, is hij het. Serieus. Niet dat ik voor mijn lol naar een cd van hem zou luisteren, maar moest ik één rapper noemen die ik kan verdragen is het Eminem.
Oordeel zelf. De eerste versie is de solo-versie van Bruno Mars, waar de rap uit geknipt is. Daarna de versie waar Eminem doorheen uh't. Mijn voorkeur is wel duidelijk, geloof ik.
Lighters van Bruno Mars ft. Eminem is zo'n voorbeeld. Geen slecht woord over Eminem, want als ik één rapper goed vind, is hij het. Serieus. Niet dat ik voor mijn lol naar een cd van hem zou luisteren, maar moest ik één rapper noemen die ik kan verdragen is het Eminem.
Oordeel zelf. De eerste versie is de solo-versie van Bruno Mars, waar de rap uit geknipt is. Daarna de versie waar Eminem doorheen uh't. Mijn voorkeur is wel duidelijk, geloof ik.
woensdag 23 mei 2012
dinsdag 22 mei 2012
zondag 20 mei 2012
Korte update + layout
Zoals velen van jullie wel zullen weten, heb ik een paar dagen in het ziekenhuis gelegen. Het gaat nog steeds niet bepaald goed, ik heb nu een hoge dosis prednison en andere medicijnen en kan zonder rolstoel de deur niet uit. Ik krijg nu drinkvoeding om enigszins aan te sterken en ik ga er dan ook vanuit dat niemand mij het kwalijk neemt als mijn blogje even een lagere prio heeft... :-)Wel heb ik er een nieuwe layout op gegooid, gewoon omdat ik het leuk vind. Hoe vinden jullie 'm deze keer?
donderdag 10 mei 2012
dinsdag 8 mei 2012
Ready to RUMBLE?!
Mijn iPhonespelletjes breiden zich langzaam uit. Speelde ik voorheen alleen Wordfeud, al gauw kwam daar Draw Something bij. En sinds gisteren heb ik een nieuwe verslaving gevonden: Rumble.
Rumble is een woordspel waarbij je een blok met letters krijgt, waarin je zoveel mogelijk woorden moet vinden. Letters mogen elkaar horizontaal, verticaal of diagonaal raken. In ieder blok zouden ±300 woorden te vinden moeten zijn, maar er is nog een extra moeilijkheid: Je hebt maar 2 minuten de tijd om de woorden te zoeken. Mijn persoonlijk record is nu 48 woorden, maar ik had gister een tegenstander die er maarliefst 56 wist aan te wijzen. Dat betekent dus dat hij zo'n beetje 2 seconden nodig had voor ieder woord. Bizar snel.
Spelen jullie ook Rumble? Wat is jullie record?
Rumble is een woordspel waarbij je een blok met letters krijgt, waarin je zoveel mogelijk woorden moet vinden. Letters mogen elkaar horizontaal, verticaal of diagonaal raken. In ieder blok zouden ±300 woorden te vinden moeten zijn, maar er is nog een extra moeilijkheid: Je hebt maar 2 minuten de tijd om de woorden te zoeken. Mijn persoonlijk record is nu 48 woorden, maar ik had gister een tegenstander die er maarliefst 56 wist aan te wijzen. Dat betekent dus dat hij zo'n beetje 2 seconden nodig had voor ieder woord. Bizar snel.
Spelen jullie ook Rumble? Wat is jullie record?
zondag 6 mei 2012
"Schat?"
"Schat?" "Hmm?" "Ik hoor er weer één." We zuchten synchroon en Miek knipt het nachtlampje aan. Ik kruip tegen haar aan en samen staren we naar het plafond. "Ik zie 'm niet," verzucht ik. Miek's ogen spieden de kamer door, iedere vierkante centimeter wordt uitvoerig geïnspecteerd. "Ja! Daar!" Ze wijst naar boven, maar ik kan de mug niet onderscheiden van de vele posters die op haar plafond hangen. "Wáár?" "Daar. Zie je die poster van Pink?" Ik moet lachen. Pink staat zo'n beetje op de helft van de posters in haar kamer, en dat zijn er véél. "Die van Green Day, zie je die?" "Ja." "Nou, daaronder hangt Pink, en daar zit 'ie naast." "Oh ja." Miek klautert van ons matrasje op de grond op haar eigen bed. Ze pakt het boek wat er nog lag van de vorige slachtoffers en haalt uit. "Oh nee." "Wat? Heb je 'm gemist?" "Nee, maar... Hoe kan het dat ik dáár een mug zag vliegen, terwijl deze híér zat?" "Shit. We hebben er twee."
Ik trek de deken wat hoger op. Op de één of andere manier moeten die beesten mij altijd hebben. Lig ik met Miek op een kamer en hebben we een mug, dan kan ik er geld op zetten dat zij de volgende ochtend geen één bult heeft, en ik me een ongeluk krab. Terwijl ik dit type, krab ik regelmatig aan mijn knokkels. Inderdaad: Daar zitten ze ook. Miek bedacht dat het slim was om mij helemaal in te smeren met anti muggenspul, en zo gezegd, zo gedaan. Armen, benen, nek en gezicht ingesmeerd, alles waar die beesten bij konden komen. Dachten we. De volgende ochtend realiseerde ik me dat het misschien handig was geweest als ik de rug van mijn hand ook had besproeid met Deet. Vijf muggenbulten zijn het resultaat. Twee op mijn linker en drie op mijn rechter hand.
"Ja, ik heb hem!" Miek's stem laat me opschrikken uit mijn gedachten. Vol trots toont ze de geplette mug, met een flinke bloedvlek eromheen. "Als er ooit een moord gepleegd wordt in deze kamer, ben jij de hoofdverdachte. Er zit zoveel van jouw bloed hier." Ze heeft gelijk. Alle muggen die in deze kamer gemarteld zijn, zaten vol met mijn bloed. Zo zit er een bloedvlek van mij op het raamkozijn, op meerdere posters en op de muren. "Ik hang gewoon een briefje op de deur," grap ik, "Als hier ooit een moord wordt gepleegd: Ik was het niet!" "Hoezo jezelf verdacht maken?" We lachen en mijn blik dwaalt af naar de wekkerradio. Half 3. "Ik ga weer slapen," meld ik terwijl ik me op mijn buik draai. Miek knipt het nachtlampje uit en komt weer naast me liggen. "Trusten meisje." "Trusten."
De rust duurt slechts een paar minuten. "Schat?" "Hmm?" "Ik hoor er weer één..."
Ik trek de deken wat hoger op. Op de één of andere manier moeten die beesten mij altijd hebben. Lig ik met Miek op een kamer en hebben we een mug, dan kan ik er geld op zetten dat zij de volgende ochtend geen één bult heeft, en ik me een ongeluk krab. Terwijl ik dit type, krab ik regelmatig aan mijn knokkels. Inderdaad: Daar zitten ze ook. Miek bedacht dat het slim was om mij helemaal in te smeren met anti muggenspul, en zo gezegd, zo gedaan. Armen, benen, nek en gezicht ingesmeerd, alles waar die beesten bij konden komen. Dachten we. De volgende ochtend realiseerde ik me dat het misschien handig was geweest als ik de rug van mijn hand ook had besproeid met Deet. Vijf muggenbulten zijn het resultaat. Twee op mijn linker en drie op mijn rechter hand.
"Ja, ik heb hem!" Miek's stem laat me opschrikken uit mijn gedachten. Vol trots toont ze de geplette mug, met een flinke bloedvlek eromheen. "Als er ooit een moord gepleegd wordt in deze kamer, ben jij de hoofdverdachte. Er zit zoveel van jouw bloed hier." Ze heeft gelijk. Alle muggen die in deze kamer gemarteld zijn, zaten vol met mijn bloed. Zo zit er een bloedvlek van mij op het raamkozijn, op meerdere posters en op de muren. "Ik hang gewoon een briefje op de deur," grap ik, "Als hier ooit een moord wordt gepleegd: Ik was het niet!" "Hoezo jezelf verdacht maken?" We lachen en mijn blik dwaalt af naar de wekkerradio. Half 3. "Ik ga weer slapen," meld ik terwijl ik me op mijn buik draai. Miek knipt het nachtlampje uit en komt weer naast me liggen. "Trusten meisje." "Trusten."
De rust duurt slechts een paar minuten. "Schat?" "Hmm?" "Ik hoor er weer één..."
vrijdag 4 mei 2012
woensdag 2 mei 2012
Het lepel-mysterie
Al jaren vraag ik het me af, maar nog nooit heb ik eraan gedacht om het uit te zoeken. Totdat mijn stiefbroertje vandaag fluimicil nodig had, en ik mijn moeder hoorde zeggen: "Niet met een ijzeren lepel roeren." Nu zijn er al een tijdje geen ijzeren lepels meer, maar roestvrijstalen. Dat was echter niet wat mijn aandacht trok. "Waarom niet?" vroeg ik meteen. "Wat maakt het uit waarmee je roert?" "Ja, dat weet ik niet. Het staat op de verpakking. Ik roer altijd met de plastic achterkant van de lepel."
Al jaren snap ik niet waarom er op het etiket van bijvoorbeeld potten appelmoes of potjes babyfruit, aangegeven staat dat je een houten of plastic lepel moet gebruiken om het uit te scheppen. Maar dat ik het nu zelfs bij fluimicil tegenkwam, zonder te weten waaróm, daar kon ik niet tegen. Dus startte ik mijn zoektocht.
Ik vond veel theorieën van mensen die het zich - net als ik - afvroegen. Altijd fijn om te weten dat ik niet de enige idioot ben die over zulke dingen nadenkt :-) Op zich was het allemaal best geloofwaardig, de smaak zou veranderen als je een rvs lepel gebruikte, of er zou zink vrijkomen. Sommige mensen opperden dat het te maken had met de warmte, maar dat zou weer niet opgaan voor appelmoes en fluimicil.
Na een vrij lange zoektocht stuitte ik op dit topic van het FOK-forum. Daar was iemand die de exacte reden wilde weten en uiteindelijk HAK een mailtje heeft gestuurd. De reactie van HAK gaf uitsluitsel. Ik citeer:
Teleurstellend antwoord, vind ik persoonlijk. Ik had iets spectaculairs verwacht. Eigenlijk dekken ze zichzelf dus in, voor die kans van één op een miljard dat er toevallig een stukje glas meekomt. Want mij is dat nog nooit gebeurd, en eerlijk is eerlijk: Ik heb nog nooit een houten of plastic lepel gebruikt bij het scheppen/roeren, altijd een rvs. En ik leef nog steeds :-)
Al jaren snap ik niet waarom er op het etiket van bijvoorbeeld potten appelmoes of potjes babyfruit, aangegeven staat dat je een houten of plastic lepel moet gebruiken om het uit te scheppen. Maar dat ik het nu zelfs bij fluimicil tegenkwam, zonder te weten waaróm, daar kon ik niet tegen. Dus startte ik mijn zoektocht.
Ik vond veel theorieën van mensen die het zich - net als ik - afvroegen. Altijd fijn om te weten dat ik niet de enige idioot ben die over zulke dingen nadenkt :-) Op zich was het allemaal best geloofwaardig, de smaak zou veranderen als je een rvs lepel gebruikte, of er zou zink vrijkomen. Sommige mensen opperden dat het te maken had met de warmte, maar dat zou weer niet opgaan voor appelmoes en fluimicil.
Na een vrij lange zoektocht stuitte ik op dit topic van het FOK-forum. Daar was iemand die de exacte reden wilde weten en uiteindelijk HAK een mailtje heeft gestuurd. De reactie van HAK gaf uitsluitsel. Ik citeer:
Wanneer het produkt met een metalen lepel uit de pot wordt geschept kan het gebeuren dat de lepel tegen de bodem tikt. Het is helaas mogelijk dat hierdoor een stukje glas loslaat van de bodem. Dit kan voorkomen worden door een houten of kunststof lepel te gebruiken.
Deze waarschuwing is dus alleen bedoeld om glasklachten te voorkomen, en heeft niets te maken met het produkt zelf. We zetten het tegenwoordig standaard op alle etiketten van onze produkten.
Teleurstellend antwoord, vind ik persoonlijk. Ik had iets spectaculairs verwacht. Eigenlijk dekken ze zichzelf dus in, voor die kans van één op een miljard dat er toevallig een stukje glas meekomt. Want mij is dat nog nooit gebeurd, en eerlijk is eerlijk: Ik heb nog nooit een houten of plastic lepel gebruikt bij het scheppen/roeren, altijd een rvs. En ik leef nog steeds :-)
Abonneren op:
Posts (Atom)