Al 9 maanden lang wist ik het zeker: Op de 27ste zou ik tante worden van een jongetje. Dus toen mijn stiefzus uitgerekend bleek te zijn op 27 mei kon het niet meer op. Met mijn namentic had ik zelfs al wat namen in mijn hoofd die ik wel bij haar en haar man vond passen. Stiekem ook wat meisjesnamen, omdat het gewoon heel leuk is om over na te denken. Maar ik was er van overtuigd dat ik afgelopen zondag, terwijl ik op familieweekend was, gebeld zou worden met de mededeling dat ik tante was geworden.
Niet dus. Inmiddels is het woensdag, loopt m'n zus nog met een bolle toeter en is de kans dat het kindje de 27ste geboren wordt (ongeacht welke maand) verkeken. Misschien wordt het dan toch wel een meisje, maar daar wil ik nog niet aan. De kans dat ik de datum goed raad, wordt steeds groter, aangezien het aantal dagen tot ze haar gaan inleiden steeds kleiner wordt. Mijn moeder gokt nu op aanstaande vrijdag, 1 juni, maar ik zelf denk dat het na het weekend pas komt. Voor mij kan het in ieder geval niet snel genoeg gaan, het liefst word ik over vijf minuten gebeld dat de bevalling begonnen is en stappen we morgenochtend in de auto om de kleine te gaan bewonderen. Het heeft lang genoeg geduurd allemaal!
De namen waar ik op gok, heb ik tegen een aantal mensen gezegd, waaronder tegen Miek. Mocht de kleine dus inderdaad één van die namen krijgen, heb ik in ieder geval getuigen. En dan kan ik toch nog zeggen dat ik een béétje gelijk had..! (hoop ik)
Uiteraard laat ik het weten wanneer ik mezelf 'Tante Jennifer' mag noemen!
Dat ie er nog niet uit is betekent niet dat je nog geen tante bent he, dat ben je stiekem al gewoon ;) En zelfs ik begin nu toch wel nieuwsgierig te worden hoor ;)
BeantwoordenVerwijderen