Sinds die uitspraak wilde ik niet meer naar deze dokter. Gekke, domme meneer. Er kan toch geen aapje in mijn buik zitten?! Doe liever wat aan de pijn.
Nu, 18 jaar later, is er eigenlijk weinig veranderd aan de situatie. Nog steeds heb ik veel te maken met buikpijn, bijna ondraaglijke buikpijn. Overal krijg ik last van. Nooit kan ik eens lekker uit eten, of thuis eens wat bijzonders eten. Patat? Synoniem voor pijn. Pasta? Idem. Bloemkool? Same story. Het enige warme eten wat mijn buik nog enigszins aan kan, zijn sperziebonen en - in iets mindere mate - broccoli. Ook worteltjes zijn nog te doen, maar daar is ook alles mee gezegd. En geloof me: Deze drie gerechten komen na een tijdje letterlijk je neus uit.
Vandaag ben ik weer bij de dokter geweest, en die weet ook niet meer wat hij met me aanmoet. De afgelopen 20 jaar van mijn leven was het ziekenhuis in, ziekenhuis uit, dokter hier, second opinion daar, onderzoek zus, bloedprikken zo. Het is om gek van te worden.Nu ben ik weer doorverwezen naar een ander ziekenhuis voor een second opinion. In mijn ogen eigenlijk een third opinion, maar de jarenlange onderzoeken van de kinderarts tellen hierin niet mee. De conclusie is dus dat ik opnieuw de molen in mag en weer binnenstebuiten gekeerd ga worden. Alle nare onderzoeken beginnen weer van voren af aan.
Soms ben ik echt de wanhoop nabij, als ik al nachten amper slaap van de pijn en overdag lig te gillen in mijn bed van de buikkramp. Dan denk ik maar weer aan het aapje wat volgens de kinderarts in mijn buik zat. Die gedachte lijkt nu ineens zo erg niet meer. Laten we in elk geval hopen dat het een doodshoofdaapje is, want die leven maar een jaar of 20.
Och jee, dat klinkt helemaal niet fijn! Ik weet hoe het is om last van de buik te hebben, maar gelukkig zijn ze er bij mij achter gekomen wat het is (en kan er dus wat aan doen).
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte met alle onderzoeken en ik duim voor je dat ze er nu echt achter komen wat het is!
Ja Jen, ik ben ook de wanhoop nabij. Maar voor jou is het nog erger, jij voelt de pijn. Ik mag je regelmatig van de grond af plukken als je weer eens gestrekt gaat van de pijn.
BeantwoordenVerwijderenMaar we gaan er weer voor meis, we blijven hopen dat ze misschien in dit ziekenhuis iets vinden, en er een medicijn of iets anders voor is.
Samen staan we sterk.
Dikke kus. XXX
Gatver joh, klinkt meer als een chronische pijn.
BeantwoordenVerwijderenWaar niks tegen opgewassen lijkt te zijn.
Kan me best voorstellen dat je het goed zat bent.
Maar hebben ze ook nooit iets op de foto's kunnen zien?
Je zou toch ook zeggen dat jij niet de enige bent met dit soort pijnen.
Hopelijk vinden ze gauw wat de buikpijn veroorzaakt.