dinsdag 17 juli 2012

Boze blikken

Voorzichtig duwt Miek mijn rolstoel nog wat verder aan de kant, zodat een geïrriteerde 13-jarige er langs kan. Een donkere vrouw, ik schat haar begin 30, moet haar adem inhouden om de puber tussen mijn rolstoel en haar stoel door te laten. De moeder van het meisje staat voor ons en draait zich om. Haar shirt is zo laag uitgesneden dat ik meer van haar decolleté zie dan gewenst is. Ze roept wat naar haar dochter, maar afgeleid door zowel de borsten van de vrouw - die zo groot en bh-loos zijn, dat ze ter hoogte van haar heupen bungelen - en de blikken van de mensen om me heen, dringt het niet tot me door wat ze zegt.

"Wat wil je hebben?" Miek, die achter de rolstoel staat, legt haar hand op mijn schouder. Ik bekijk net wat er allemaal voor lekkers te krijgen is in de Hema, als het meisje weer terugkomt. Deze keer met twee flesjes drinken in haar handen. Geërgerd tikt ze met haar voet op de grond, waarna ze zich opnieuw tussen mij en de donkere vrouw door begint te wurmen. Ik zie de vrouw weer haar buik inhouden en haar stoel aanschuiven. Er wordt me nu van drie kanten een boze blik toegeworpen. De puber met het drinken, haar bh-loze moeder en de vrouw die inmiddels wel last van ademnood moet hebben.

"Doe dat maar. Ik ga daarheen." Ik wijs nog vluchtig in de richting van een gebakje, waarna ik mezelf met rolstoel en al de rij uit manoeuvreer. "Maar mijn portemonnee zit nog in jouw tas!" hoor ik Miek achter me roepen. "Ik wil eerst weg hier." Ik hoor dat ik haar afsnauw en meteen heb ik spijt. Ze kan er niks aan doen dat het Hema-restaurant een smalle bedoening is, dat mijn rolstoel een stom, log ding is en dat de mensen in het restaurant me boze blikken toewerpen. Zo lang ik in die rolstoel zit, sta ik nou eenmaal altijd in de weg.

"Sorry," verontschuldig ik me, als Miek naar me toe komt om haar portemonnee te halen. "Het was gewoon smal en..." Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik wil zeggen, dus druk ik mijn pinpas in haar handen. "Hier, ik trakteer." Miek geeft me een kus en loopt terug naar de kassa om af te rekenen.

2 opmerkingen:

  1. Hoi Jen ik weet het maar rolstoelen zijn geen ondingen. In dit land wordt er geen rekening gehouden met de mensen die rolstoel afhankelijk zijn. Ik kom het dagelijks tegen als ik met mijn scootmobiel de winkels in ga om nog maar te zwijgen over alle drempels en hindernissen die je moet nemen om een winkel binnen tekomen.
    Dus rolstoelen is een noodzakelijk kwaad.
    Liefs en Sterkte Annig.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Aaw meissiej,

    je moet je voorhouden dat de rolstoel niet een stom log, ding is, die mensen zijn stom en lomp..Het slaat helemaal nergens op dat zij boos zijn omdat jij in een rolstoel zit. Je zit er niet in voor de lol. Maar ik snap dat dat makkelijker te zeggen is dan te doen, op zo'n moment wordt er zo onterecht boos gedaan en draaien ze het zo om, dat het lijkt dat jij een sta in de weg bent. Dikke knuff, Sas

    BeantwoordenVerwijderen