Ik heb nooit echt een hoge pet van mezelf op gehad, ik heb mezelf nooit echt mooi gevonden. Maar de laatste maanden is het wel heel erg.
14 kilo waren eraf door de Crohn, de Prednison heeft ervoor gezorgd dat de helft er inmiddels weer aan zit. Niet iets waar ik blij mee ben, want hoewel het afvallen niet op een gezonde manier was gegaan, stond het resultaat me wel aan. Nu heb ik een hoofd als een zweterige watermeloen. Frustrerend.
Ik vind het moeilijk. En de voornaamste reden is heel stom: Ik wil dat mensen - mijn ouders, familie en partner - trots op me kunnen zijn. Dat ze me met trots voor kunnen stellen aan iemand. 'Dit is mijn dochter,' of 'Dit is mijn vriendin.'
Afgelopen weekend waren mijn schoonouders 25 jaar getrouwd en gaven een feest. Een groot deel van de familie had ik al eens ontmoet vóórdat ik ziek werd, maar een deel ook niet. Doodeng vond ik het. Daar ging ik dan, in mijn rolstoel, met mijn prednison-opvliegers en mijn plofkop. Miek achter de rolstoel. Niet bepaald ideaal; je vriendinnetje wil je natuurlijk niet in een karretje voor je uit duwen. Daar wil je hand in hand naast lopen. Maar dat zat er niet in. Ik heb het haar van tevoren verteld, hoe erg ik er tegenop zag. Gelukkig, want hoewel ik geen prater ben, luchtte het toch op. Miek vindt me toch wel mooi, prednison-hoofd of niet. En trots is ze ook op me, ondanks alles. Ik wou dat ik dat ook van mezelf kon zeggen.
Helaas is niet iedereen zo lief en meelevend als Miek. Sommigen laten je keihard vallen. Of dat komt doordat ik nu officieel een 'moeilijk geval' ben, of dat er andere factoren meespelen, dat weet ik niet. Maar de mensen waarvan ik dacht dat ze het dichtst bij me stonden, laten ineens niets meer van zich horen. Ik probeer er maar niet teveel over na te denken. Het zegt meer over hen dan over mij, probeer ik mezelf maar voor te houden. Maar pijn doet het wel.
In moeilijke tijden leer je je échte vrienden kennen.Je bent beter af zonder ze Jen.
BeantwoordenVerwijderenLieve schat, ik ben heel trots op je.
BeantwoordenVerwijderenZeker op de manier waarop je je er door heen probeert te slaan.
En dat mensen van wie je verwacht dat ze je zullen steunen, je opeens heel hard laten vallen, omdat ze liever met "gezonde" mensen omgaan en pronken, die zijn gewoon heel zielig.
Het doet mij ook heel veel pijn als ik zie hoeveel verdriet dit je doet.
Maar wat Iris hier boven ook zegt, in moeilijke tijden leer je je vrienden, en je familie kennen.
Dikke kus van een trotse moeder. XXX
Jen, echt, die onzekerheid voorheen was al niet nodig, maar ook nu niet. Natuurlijk maakt prednison niet de mooiste persoon van je die je zou kunnen zijn, maar dat is bij niemand. Maar uiteindelijk gaat het er om dat je mooi bent van binnen, hoe je er ook uit ziet. Of je nou een pukkel op je neus hebt, 10 kilo te zwaar bent of een kale kop... als je mooi bent van binnen, ben je dat ook van buiten. Want oh er zijn toch zo veel mensen die aan de modellen maten voldoen en zo lelijk zijn van buiten omdat ze rot zijn van binnen.
BeantwoordenVerwijderenEn als ze nu niet trots op je kunnen zijn, dan hoeven ze dat ook niet te zijn wanneer je mooi bent toch. Uiteindelijk gaat het om vriendschap/liefde/verbondenheid in goede in in de kwade dagen.