Krrrrrrgh!

Krrrrrrrrghhhhh.
Met een zucht knip ik mijn nachtlampje aan. M'n ogen moeten even wennen aan het felle licht, maar al gauw zie ik waar de herrie vandaan komt.
Tsjrrrrrrrrraaaaaa.
Met moeite krabbel ik overeind. De vloer voelt koud aan mijn blote voeten. Helaas ben ik niet het type dat bij zo'n geluid zich omdraait, haar ogen weer dichtdoet en verder slaapt. Ik blijf me eraan ergeren en er zit dus weinig anders op dan er wat aan te doen.
Bsssssssssssttttttt.
Slaapdronken open ik het kleine deurtje. Mijn hand past er net doorheen en m'n arm verdwijnt tot aan mijn elleboog in de donkere kooi. Ik draai wat en ik graai wat. Vluchtig getrippel van kleine pootjes, miniscule nageltjes krassen op mijn arm. Mijn vrije hand grist de op vrijheid beluste ontsnapper van mijn schouder en plant hem terug in zijn kooi.
Het deurtje wordt netjes gesloten. Voetje voor voetje schuifel ik terug naar mijn bed. De deken trek ik op tot aan mijn kin, en zodra mijn hoofd het kussen raakt voel ik mezelf alweer richting dromenland gaan. Met mijn hand zoek ik naar de schakelaar van mijn nachtlampje.

Het blijft even rustig. Ik hoor enkel wat gescharrel, gerammel van een voerbakje en hooi wat verschoven wordt. Ik glimlach en val tevreden in een lichte slaap. 

Prrrrrsssssssssttttttt.
Het duurt slechts een paar minuten. Dan besluit Védor opnieuw dat zijn loopradje dé perfecte plek is om zijn wangzakken te legen. En weer knip ik mijn nachtlampje aan.