Vandaag ben ik met mijn vriendinnetje naar The Lion King 3D geweest. Van tevoren was ik niet zo enthousiast over dat hele 3D-effect - ik krijg er altijd hoofdpijn van en ik vind die enge beestjes die op je afkomen maar griezelig - dus ik was erg benieuwd wat ik kon verwachten.
Ik moet toegeven: Het viel me reuze mee. Van creepy 3D effecten was geen sprake, hooguit schrok ik soms een beetje van een vogel die ineens wel héél dicht langs me vloog. Verder was het 3D vooral móói. Een paar takken op de voorgrond en een springende kudde antilopes op de achtergrond... En toen Simba's vader stierf, was dat in 3D nog nét wat emotioneler.
Maar stiekem werd ik, hoe mooi de film ook was, nog het meest vermaakt door het meisje naast me. Ik denk dat ze een jaar of 6 was, en 'gezellig' met papa naar de bioscoop. Het begon al goed: Ze kwamen te laat binnen, onder een hoop gejengel van het meisje, die haar 3D bril al op had. Ze plofte neer met haar flesje drinken, gevolgd door een hoop gemopper omdat mijn flesje in 'haar' bekerhouder stond (die houders tussen twee stoelen in, aan de leuning). Vader pakte haar flesje en zette hem in de andere houder, klaar om de film te kijken.
Een minuut of 5 was het stil, op wat popcorn gesmak na. Toen boog vader naar dochterlief toe: "Vind je het leuk schat?" "Nee," antwoordde ze, met haar armen demonstratief over elkaar gevouwen, "ik vind het stom." Een tikje beteuterd ging de vader weer rechtop zitten. De rest van de film heeft hij niets meer tegen zijn dochter gezegd.
Wat? De Lion King stom? Wie heeft dat kind opgevoed?!
BeantwoordenVerwijderen