Dag 3: Vol

Vandaag zat VOL. Gelukkig heb ik afgelopen nacht als een blok geslapen, dus ik had genoeg energie. Na een ontbijtje begon ik met een intakegesprek met de bewegingsagoog. Ik moest daarvoor naar de sporthal, wat eigenlijk gewoon een gymzaal is. Meteen kreeg ik allerlei herinneringen aan mijn middelbare schooltijd... Oh nee toch!

Gelukkig was de bewegingsagoog erg aardig en was dit puur een intakegesprek, dus ik heb nog niets gym-achtigs hoeven doen. Aangezien ik voorheen met musicalles veel danste, en ik dat graag weer wil kunnen, hebben we afgesproken dat we ons - qua sport - gaan focussen op badminton. Daarmee train je ongeveer dezelfde spieren als met dansen, dus voor mijn doel is deze sport het meest praktisch. Ik vind het wel leuk, want ik hou van badminton! Toch zie ik het mezelf nu nog niet doen, maar dat is iets om op te bouwen.

Na een half uurtje rust mocht ik door naar de ergotherapeute. Samen hebben we mijn weekschema doorgenomen, en per activiteit onderscheid gemaakt tussen inspannende en ontspannende activiteiten. Ze heeft me uitleg gegeven over hoe we dit gaan proberen meer in balans te krijgen, zonder veel achteruit te gaan qua energie. Nu moet ik zeggen, dat ik het met alle structuur en rusttijden hier, best goed volhoud. Ik kan me er dus wel in vinden dat ik méér inspannende activiteiten kan ondernemen, door op de juiste tijden rust te houden. Helaas heb ik nogal moeite met het accepteren van mijn grenzen, maar dat is iets waar ook aan gaan werken. Het is allemaal een kwestie van opbouwen.

Meteen na de ergo, had ik een kort gesprek gepland staan met de hoofdverpleegkundige. Ze wilde weten hoe het ging en of ik al een beetje begon te wennen, en ze was blij dat ik zo positief was. Je wordt hier zo snel opgenomen in de groep, iedereen is heel vriendelijk en niemand kijkt je raar aan als je over de gang strompelt, of midden in het trappenhuis ineens oefeningen gaat doen.

Toen had ik even een uurtje 'vrij,' waarin ik lekker de Flow heb gelezen (van oma gehad!) en een paar bladzijden verder ben gekomen in mijn boek. Tussendoor nog even twee minuutjes op de hometrainer. Om half 1 geluncht, om 1 uur weer een uur rust. Ik ben even ingedommeld, maar om stipt 2 uur was het tijd voor een gesprek met de psycholoog.

Ook de psych is een jonge vrouw waar ik het prima mee kan vinden. Er stond een uur voor ons ingepland, en eigenlijk was dat zo voorbij! Opnieuw heb ik mijn riedeltje met doelen op moeten dreunen, maar verder was het wel een leuk gesprek over hoe mijn eerste dagen hier zijn gegaan. Iedereen hier vindt me zo positief, terwijl ik mezelf zie als een geboren pessimist. Apart!

Na een uur moest ik snel weer naar boven, waar de fysiotherapeut al op me stond te wachten. We hebben hetzelfde stukje gelopen als gisteren, maar waar ik toen - aan het begin van de dag - daar exact 4 minuten voor nodig had, lukte het me nu - aan het einde van de dag - niet zo goed meer. Na 4 minuten en 42 seconden kwam ik uitgeput weer terug bij de ingang. Ik kon mijn voeten niet eens meer recht zetten. Daarna mocht ik op een bank zitten terwijl we overgooiden met zo'n groot skippybal-achtig geval. Eerst gewoon gooien, daarna met een stuiter. En tussendoor steeds mijn armen omhoog doen. In het begin lukte dat me 7 keer, na het overgooien nog 5. Afgesproken dat ik dat 3x per dag, 3x ga doen.

Na nog een half uurtje kletsen met de andere revalidanten, had ik van 4 tot 5 weer rustuurtje. Dat had mijn lichaam echt nodig, dus ik heb lekker met de iPad op bed gelegen. Ondertussen werd de post rondgebracht en was ik helemaal blij met de drie kaarten die er voor me waren!

Om half 6 was het etenstijd, daarna hebben we een spelletje gedaan. Rond kwart over 7 was mijn bezoek er: Miek en haar moeder! Miek had nog een lieve origami-panda voor me gevouwen, die nu boven mijn bed hangt. We zijn even wat gaan drinken, ik heb mijn kamer laten zien, en eigenlijk was et bezoekuur zo weer voorbij. Nu ga ik nog even lekker vanuit mijn bedje tv kijken; om 10 uur is het slaaptijd. Morgen om 9 uur al mijn eerste therapie!