Om 10:30 moest ik eigenlijk mijn bed weer uit, maar de tijd was compleet aan me voorbij gegaan. Om kwart voor 11 schrok ik op omdat ik mijn telefoon zag oplichten: 1 gemiste oproep van Miek. Ik belde meteen terug, en wat bleek: ze zat beneden! Dat was een goede reden voor mij om weer uit bed te komen, dus binnen no time zat ik beneden naast haar in het cafeetje :-) We hebben lekker gekletst en samen gepuzzeld, tot het half 1 was en ik weer naar boven moest voor de lunch en mijn rustuurtje.
De rest van de tijd heb ik gedood door nog wat van mijn dagelijkse oefeningen te doen, mijn boek verder te lezen, nog meer te puzzelen en te kletsen met de mensen die er nog waren. Want dat was ook nog saai: bijna iedereen mag dit lange weekend naar huis! M'n kamergenote was om half 11 al weg, in de loop van de middag werden er steeds meer revalidanten opgehaald.
Om vijf uur, terwijl ik in de hal zat te kletsen, kwam mijn moeder binnen. Zij zou vandaag mee-eten, gezellig! Na nog even op de hometrainer gezeten te hebben, gingen we naar beneden om te eten. Er waren worteltjes, dus ik hoefde me ook niet druk te maken over of er wel iets zou zijn wat ik mocht hebben. Na het eten zijn we, samen met een andere revalidant, nog lang in het restaurant blijven hangen omdat we zo druk aan het kletsen waren.
De rest van het bezoekuur hebben mijn moeder en ik samen nog lekker wat gedronken, gekletst en bedacht wat we morgen - mijn eerste verlofdag - zouden gaan doen. Op die manier was het alweer snel half 9 en zwaaide ik mijn moeder uit. Daarna ben ik op mijn bed geploft met de tv aan, de iPad op schoot en een zakje Tuc naast me. En dit blogje is het resultaat ;-) Strakjes slapen en dan morgen overdag naar huis!
Toch fijn dat je het vandaag een beetje rustig aan kon doen dan omdat je pijn hebt, ondanks dat het waarschijnlijk best saai is als er weinig mensen daar zijn.
BeantwoordenVerwijderen