Dag 4: Verrassing!

Na weer een nacht als een blok geslapen te hebben, was het tijd voor alweer mijn vierde dag in het revalidatiecentrum. Ik begin steeds meer te merken dat de pijn verergert, waar ik al voor gewaarschuwd was. Maar het is vol te houden, mijn rust pakken wanneer dat kan en aangeven wanneer het teveel is. Zeker met dat laatste heb ik nogal wat moeite: ik wil graag laten zien dat ik mijn best doe, en mijn beste beentje voorzet om hier zoveel mogelijk te leren. Ik ga soms alleen over mijn eigen grenzen heen.

Om 9 uur had ik fysiotherapie, waarbij we buiten - in de regen - zijn gaan wandelen. Het was nog vroeg, ik had nog energie dus dacht ik: we gaan er tegenaan. Dat heb ik geweten. Op de terugweg kon ik mijn ene been bijna niet meer voor de ander krijgen, mijn voet wilde niet meer recht staan en met veel moeite heb ik mezelf terug naar de lift gesleept. "Ik heb mezelf iets te hoog ingeschat, geloof ik." De fysio was blij dat ik het zelf inzag. Daarna hebben we afspraken gemaakt over het opbouwen van mijn oefeningen, want volgende week is de fysio op vakantie.

Toen was het tijd voor mijn eerste gesprek met de revalidatiearts, de arts van deze afdeling en de verpleegster die mijn intake heeft gedaan. Er staat per week een kwartiertje voor gepland, dus ik verwachtte een soort turbo-gesprek. Maar eigenlijk werd er weinig besproken. Ik moest voor de zoveelste keer vertellen hoe ik mijn eerste dagen hier ervaren had, dus dat wordt steeds makkelijker te verwoorden. Vervolgens kwamen ze met de deur in huis vallen: "Zou je dit weekend een dagje naar huis willen?" Ik was stomverbaasd, want mij was van tevoren verteld dat je de eerste weekends niet naar huis zou mogen. Maar omdat mijn eerste weekend meteen een lang weekend was (vanwege Pinksteren), en ze vonden dat ik me goed aan de schema's en afspraken houd. Dus komende zaterdag mag ik om half 10 naar huis! 's Avonds na het eten moet ik weer terug, maar ik was hier al zo blij mee.

Toen had ik 4 uur lang geen therapie. Ik nam mijn rustuurtje, Miek kwam gezellig even langs en ik heb gepuzzeld en tijdschriften gelezen. Kortom: ik vermaakte me gelukkig prima.

Om 16:00 uur had ik een half uurtje ergotherapie, maar dat zijn drie kwartier geworden. We hebben het vooral gehad over creatieve activiteiten, want mijn ergo is ook echt een creabea. Ze leest ook de Flow en we hadden genoeg om over te babbelen haha, want we moesten toch activiteiten bedenken die ik dit therapieloze weekend zou kunnen doen.

's Avonds toen ik net klaar was met eten, kreeg ik een what's app dat mijn bezoek er al was: Oma en mama zaten koffie te drinken. Ik ben er lekker bij gaan zitten en zo vloog ook dit bezoekuur weer om. Daarna nog lekker gekletst met mijn kamergenootje, gechat met m'n vriendinnetje en dit blogje geschreven. Nu is het weer tijd om te gaan slapen. Morgen heb ik geen therapieën, dus kan ik mijn wekker een half uurtje later zetten. Weltrusten!