Afscheid nemen bestaat niet

Gisteren is mijn meest speciale hamster, mijn allessie, Noa overleden. Ze heeft de prachtige leeftijd behaald van 2 jaar en bijna 8 maanden, wat ontzettend oud is voor een hamster, en ze was op. Écht op. Vorige maand blogde ik al even over haar, hoe oud ze was en hoe gelukkig ik werd als ik haar 's ochtends voor het deurtje van haar kooi zag staan. Gisterochtend stond ze daar niet. Ze lag, vredig ingeslapen, in haar nestje. Opgerold met haar kont de lucht in, echt zoals Noa was. Heerlijk oncharmant en ongegeneerd, maar oh zo schattig.
Ik heb gisteren op een heel speciale manier afscheid van haar genomen. Ik heb al vaak hamsters verloren, die stuk voor stuk bij mijn vader in de tuin begraven zijn - op Mees na, die heeft een mooi plekje gekregen bij m'n vriendinnetje in de achtertuin. Bij Noa kon ik het echter niet over mijn hart verkrijgen om haar in die vieze, koude grond te stoppen. Dit klinkt misschien hard, omdat ik dat bij mijn andere hamsters wel heb gedaan, maar de gedachte dat ik Noa moest begraven... Ik kon het niet. Dus belden we gisterochtend het Dierencrematorium Stompwijk. Het ligt op een mooie locatie, een flink eind de polder in, aan een doodlopende weg. Hoe symbolisch.
We werden vriendelijk ontvangen door een jonge vrouw, die ons hielp met het uitzoeken van een urntje. Dat was nog moeilijk, er was zoveel keuze! Uiteindelijk koos ik voor een druppelvormige urn, in het bruin met goud. Noa zou direct gecremeerd worden en we zouden haar as dus meteen weer in die urn mee naar huis kunnen krijgen. We moesten even wachten terwijl Noa werd opgebaard. Ik had geen idee wat ik kon verwachten, maar toen we de afscheidsruimte binnenkwamen was het in één woord: prachtig. Noa lag in een klein mandje, met bloemetjes om haar heen die ik eerder die dag voor in haar kistje had geplukt. Er stonden twee grote boeketten achter haar en er was zachte, mooie muziek. Meteen kreeg ik het weer te kwaad, het is moeilijk om afscheid te nemen van een huisdier wat zoveel voor je betekende. Ookal is het voor veel mensen 'maar een hamster.'
Ook mijn lieve vriendinnetje had het moeilijk. Ze is al sinds ik haar ken helemaal gek geweest met Noa, altijd samen knuffelen en kroelen... Ook zij is een maatje verloren.

We mochten op ons eigen tempo afscheid nemen, en direct daarna werd Noa gecremeerd. Omdat het maar zo'n klein beestje is, duurde dit slechts 10 minuten. De as moest nog even afkoelen, dus wij kletsten wat met de vrouw van het crematorium. Ze vertelde over een nieuwbouw in Nootdorp, en dat ze met de energie van de oven het hele pand - en de omliggende panden - verwarmden. Ook was het erg milieuvriendelijk: Het regenwater werd op het dak opgevangen, en met dat water werd bijvoorbeeld de wc doorgespoeld. Al met al een heel bijzondere onderneming.
Niet veel later kregen we Noa terug in haar mooie urntje. Het was vreemd om haar nu niet meer te kunnen zien of te kunnen aaien, maar wel heel fijn dat we haar meteen weer mee naar huis konden nemen. Nu staat ze in mijn kamer en heb ik haar nog steeds heel dicht bij me. Want ookal is ze er niet meer, in gedachten zit ze voor altijd op mijn schouder.

Sims stamboom (2)

Even een update van mijn sims stamboom, omdat ik inmiddels alweer een stukje verder ben.
Generatie 1:Misa & Mick
> Jolein, Jilles

Generatie 2:Jilles & Ashley (gescheiden)
> Noach
Jilles & Seraphina
> Nieve, Nessa
Generatie 3:Nessa & Helmut
> Bjarne, Brent
Generatie 4:Brent & Keana
> Liam, Luka, Loïs, Levi
Generatie 5:Loïs & Akira (gescheiden)
> Ise, Iva
Loïs & Fien
Generatie 6:Ise & Norman
> Florine, Finette, Ference, Faralde
Generatie 7:Florine & Ramiro (gescheiden)
> Anna

Generatie 8:Anna & Jomme
> David, Dion
Generatie 9:
David & Lia
> Espen, Ella, Evita, Emanuël, Edine
Generatie 10:Edine & Evan (gescheiden)
> Viënne, Védor, Volcan

Generatie 11:Viënne & Abraham
> Trevor, Tristan, Tracey
Generatie 12:
Tracey & Andrew
> Parcifal, Philippine
Generatie 13:Parcifal & Kirstin
> Gloria, Gwendolyn, Genevieve
Generatie 14:Genevieve & Marius
> Zjuul, Zara

Geen beschrijving nodig

Tante Jennie

Afgelopen zaterdag kreeg ik leuk nieuws te horen: Mijn stiefzus is zwanger! Dat betekent dus dat ik tante wordt. Aangezien ik gek ben op kinderen, was dat voor mij hartstikke leuk nieuws. Zo'n kleintje in de familie lijkt me geweldig!
Uiteraard werden meteen mijn beste vriendinnetjes op de hoogte gesteld, die allemaal lekker enthousiast reageerden. Jeske stuurde me meteen via Facebook een link naar een website over tantes, en tips om je positie als favoriete suikertante veilig te stellen. Wisten jullie dat daar zelfs een heel boek over bestaat?
Eigenlijk besefte ik dat hele 'tante-gedoe' pas een paar uur later, toen we weer in de auto naar huis zaten. Meteen schoot me de vraag te binnen: Hoe moet die kleine frummel mij gaan noemen? 'Tante Jennifer' klinkt toch niet? Stress alom, en dat terwijl die kleine nu nog niet meer dan 5 centimeter groot is. Ik weet niet meer wíé er met de oplossing kwam, maar uiteindelijk hielden we het op 'Tante Jennie.' In elk geval als het kind nog een kléín kind is, tegen de tijd dat het te oud wordt om 'Tante Jennie' te zeggen verzinnen we wel weer wat anders. 'Tante Jen,' of desnoods gewoon 'Jennifer.'
Hoe dan ook: Ik ben enthousiast. Rond 25 mei is het zo ver. Dan word ik 'tante Jennie!'

Op ieder potje past een dekseltje

Soms kom je er ineens achter wie je echte vrienden zijn. Bijvoorbeeld als je langdurig ziek bent en niet meer zoveel afspraken kunt maken als voorheen, maar ook als je een andere geaardheid blijkt te hebben dan waar de meeste mensen vanuit gaan.
Ook ik heb dat meegemaakt. Vriendinnen die zich ineens niet meer om wilden kleden als ik in de kamer was (alsof iemand die toevallig lesbisch is, op álle vrouwelijke figuren vallen), maar gelukkig ook hele lieve reacties. De grappigste reactie was met stip: "Dat kan niet! Je hebt lang haar!" Eigenlijk kwam het erop neer dat bijna niemand het aan zag komen. Alleen vriendin/collega Sas had het vrij snel door, maar dat was misschien een beetje mijn eigen schuld. Als ze vroeg hoe het stond met mijn liefdesleven had ik het nooit over een hij/zij, maar altijd over 'die persoon'. Eigenlijk vond ik het ook niet nodig om het aan de grote klok te hangen, ook omdat ik niet wist hoe mijn collega's erop zouden reageren. Maar op een gegeven moment kwam voor mij het punt dat ik dacht: Als iemand me ernaar vraagt, zeg ik het gewoon. En zo kwam het dat steeds meer collega's er achter kwamen, eigenlijk nog voordat mijn directe familie het wist. Misschien was het toch nog 'veilig,' collega's staan redelijk ver van je af, ookal zie je ze dagelijks. Nu weten de meeste collega's het wel (zoiets gaat wel als een lopend vuurtje op een afdeling met grotendeels vrouwen :-)) en eigenlijk heb ik op het werk niet veel negatieve reacties gekregen. Dat viel me 100% mee. Nu worden er zelfs grapjes over gemaakt. "Jaja, kleine potjes hebben grote oren. Oh, sorry Jen!" Ook mijn familie reageerde positief. Er zal vast wel achter mijn rug om over me gepraat worden, maar dat zal vanzelf wel minder worden als iedereen er eenmaal aan gewend is dat ik een vriendin heb in plaats van een vriend.
Al met al ben ik vrienden kwijtgeraakt en heb ik er vrienden bijgekregen, soms zelfs uit een heel onverwachte hoek. Toch leuk dat mensen van wie je het niet verwacht, je soms het meeste accepteren zoals je bent.

Openingszin van de dag

"Zeg, wat doe jij in je eten? Je ziet er elke dag mooier uit."

(ja, dit heb ik vandaag te horen gekregen, en ja, ik heb hem vierkant uitgelachen)

Legacy challenge

Een site die ik dagelijks bezoek is deze. Iedere dag snuffel ik even rond en lees ik de nieuwste legacies die erop staan. Want daar gaat het om: Legacy challenges van De Sims.
Al vanaf dat De Sims 2 net uit was, speel ik fanatiek deze challenges. Het doel is om - zonder cheats te gebruiken - een familie van 10 generaties te krijgen. Dit is lastiger dan het klinkt, want zeker in het begin van de legacy hebben je sims weinig geld en is het lastig om die verwende pixels gelukkig te houden. Beginnen met één sim valt mee, het vinden van een geschikte partner wordt al iets lastiger. Als deze gevonden is laat je ze trouwen, en ineens heb je twee sims om voor te zorgen. Maar buiten de nadelen heb je ook een groot voordeel: Zodra je beide sims laat werken, krijg je een dubbel salaris. En zeker in de eerste fase van een legacy is het verdienen van geld belangrijk.
De ellende begint pas écht zodra er een kleintje op komst is. De zwangerschap vergt veel van een vrouwelijke sim, ze krijgt zwangerschapsverlof - wat weer minder inkomsten betekent - en haar humeur daalt waar je bij staat. Terwijl de man zich het leplazarus werkt, spendeert de zwangere vrouw haar dagen voornamelijk boven het toilet. Ze wordt langzaam dikker en op een dag schreeuwt ze ineens het huis bij elkaar: Ze moet bevallen.
Een babysim is niet zoveel extra werk. Je koopt een wiegje - in de eerste generatie(s) waarschijnlijk de goedkoopste -, verschoont af en toe een luier of geeft een flesje. Je denkt: Oh, dit valt best mee! Maar dat verandert snel na de eerste verjaardag van je oogappeltje.
Peutersims zijn de meest veeleisende creaties van Electronic Arts. Ze moeten leren lopen, praten en zindelijk worden, maar hebben ook speelgoed en vooral véél aandacht nodig om ze enigszins gelukkig te houden. Op dit punt in de gemiddelde legacy wordt de speler langzaam gek gemaakt, wat alleen maar erger wordt wanneer er meer baby's bij komen.
Vanaf het moment dat de peuter opgroeit tot een kind, gaat het steeds beter. Een kind moet huiswerk maken, maar kan al aardig helpen door bijvoorbeeld dingen op te ruimen of cupcakes te bakken en te verkopen. Een tiener kan een baantje nemen om zo bij te dragen aan het familiekapitaal, en voor je het weet is je tweede generatie alweer volwassen.
Al met al is het een irritante, frustrerende, maar wel heel leuke uitdaging! Een aanrader voor iedere liefhebber van De Sims. Ook ik ga er binnenkort weer eentje beginnen, tegen beter weten in. Misschien post ik hem wel online. In dat geval kunnen jullie een linkje van me verwachten.
Ben jij ook aangestoken met het legacy-virus en houd je het bij op internet? Laat je link achter, ik lees het graag!

Lekker, vakantie...

Om me heen hoorde ik de afgelopen weken veel mensen aftellen tot de herfstvakantie. Mijn broertje en vriendinnetje, die blij waren om even een week verlost te zijn van het vele schoolwerk, maar ook meerdere collega's: Even lekker een weekje geen last van irritante klanten, maar fijn met de kids genieten van de 'rust.'
Ik werd er zo enthousiast van dat ik vrolijk mee aftelde met mijn vriendinnetje. 's Ochtends stuurde ik haar sms'jes: Nog 3 dagen! Nog 2 dagen! Laatste dagje! En toen... Toen was het vakantie. Eigenlijk bedacht ik me op dat moment pas dat ík helemaal geen vakantie heb. Sterker nog, ik moet die 'vakantieweek' zelfs 5 dagen werken in plaats van de 4 die ik standaard werk, omdat er zoveel mensen verlof hebben gekregen. Dát is een domper. Terwijl mijn meisje vijf dagen thuis zit, moet ik doorbikkelen op het werk. Joepie. Fijne vakantie!

Genoeg gewacht, ik lach om zwaartekracht!

Op 6 november aanstaande is dan eindelijk de première van Wicked, de magische musical waarop ik al veel enthousiaste reacties heb gehoord. In andere landen is dit één van de best lopende musicals, dus ik sprong een gat in de lucht toen bekend werd dat hij ook naar Nederland zou komen.
Wicked is het verhaal over de groene heks Elphaba, die een onwaarschijnlijke vriendschap sluit met de blonde, populaire Glinda. Eigenlijk is het een voorloper van 'The wizard of Oz,' een musical die ik een paar jaar geleden al heb gezien. De muziek kende ik al langer, het mooie maar zielige nummer I'm not that girl, het prachtige duet For good en natuurlijk het ultieme musicalnummer Defying gravity zijn al tijden favoriet.
In eerste instantie was ik nogal huiverig. Martine Bijl zou de musical gaan vertalen en ik moet heel eerlijk zijn: Ik ben meestal niet zo weg van haar werk. Ze heeft een typische stijl van vertalen, een beetje plat, wat me soms nogal tegenstaat. Neem bijvoorbeeld de 'gratekutte koeien' van Joseph, die doen nog steeds pijn aan mijn oren. We Will Rock You vond ik één van haar betere vertalingen, maar nummers als 'No one mourns the Wicked'... Ik vreesde voor de creativiteit van mevrouw Bijl.
Gelukkig moest ik hierop terugkomen bij het eerste optreden van Willemijn Verkaik als onze geniale Elphaba: Defying gravity was best redelijk vertaald. Er zaten hele mooie dingen in, uiteraard ook mindere aspecten ('Niemand huilt om heksen'? Sinds wanneer is Glinda geen heks meer?), maar het viel me 100% mee. Op het afgelopen Musical Awards Gala kregen we ook een voorproefje te horen van For Good. Een beetje té letterlijk vertaald naar mijn mening, maar ook dit had zeker slechter gekund. Tel daar de - over het algemeen best goede - stem van Chantal Janzen bij op en de fenomenale Willemijn Verkaik en je hebt een fantastisch optreden.

Mijn enthousiasme is hiermee gewekt, dusse... Don't miss it, get Wicked!

Scrabble is hip!

Een kleine twee weken geleden las ik dit bericht. Ik - als echte iPhone-verslaafde - kon me er niks bij voorstellen. Woordspelletjes spelen in een café? Het zou niet eens in me opkomen. Zou het echt zo'n verslavend spel zijn? Ik besloot de proef op de som te nemen en 'Wordfeud' te installeren op mijn iPhone.
Een beetje sceptisch begon ik mijn eerste spelletje. Het begon al goed, ik kreeg alleen maar irritante medeklinkers zoals de q, w en z. Mijn eerste spel begon ik dus door op 'Pass' te klikken. Met een zucht wachtte ik af tot mijn tegenstander een woord legde, maar toen dat me te lang duurde begon ik een nieuw spel. En nog één. En nog één. Al gauw had ik 9 verschillende spellen open staan en was ik fanatiek mijn letters door elkaar aan het husselen om de mooiste woorden te krijgen. 'Cetera,' 'wegens,' 'missie,' 'sobere'... En dat zijn dan nog maar enkele voorbeelden.
Conclusie: Het is inderdaad verslavend. Nu, ruim anderhalve week verder, check ik op elk vrij moment of ik nog een spelletje open heb staan. En het leukste komt nog: Ik heb mijn collega's ook aangestoken! Op dit moment heb ik een heuse Wordfeud-war met twee van mijn collega's. Nou, ik ga deze blog afronden, en kijken of ik ze kan inmaken!

Een paar weetjes

Wisten jullie dat...

• 6 maanden ongeveer 182 dagen is?
• de Damschreeuwer een celstraf van 12 maanden heeft gekregen, waarvan 6 maanden voorwaardelijk?
• de draagtijd van een doodshoofdaapje zo'n 182 dagen is?
• het Van Gogh museum komend jaar 6 maanden dicht gaat wegens verbouwingen?
• een kat klaar is met het wisselen van zijn gebit als hij 6 maanden is?
• ik vandaag 6 maanden samen ben met mijn lieve vriendinnetje?

Yeah baby, dat rockt!

"Oh maar nu weet ze wat ik type, dat vind ik eigenlijk niet zo leuk."
Mijn vriendinnetje heeft mijn Band Hero set ingepikt terwijl ik hier een blogje schrijf. Eigenlijk was ik niet van plan om over haar te schrijven, maar ze is er zo van overtuigd dat ik dat wel doe... Dat ik het niet meer kan laten. Ze geeft nu luidruchtig commentaar op wat ze dénkt dat ik aan het schrijven ben.
"Nou, normale mensen drummen dus een beetje zó..."
Ze doet het even voor: Een soort van bedeesd, bijna truttige manier van op het Band Hero drumstel slaan.
"Maar dat vriendinnetje van mij... Nou, die doet toch zo raar! Dan gaat ze van voren naar achter, ze zwaait met haar armen..."
Ik glimlach, want inmiddels type ik mee met wat ze zegt. Ze vraagt nu nogmaals waar ik over type, en volgens mij gelooft ze me als ik zeg dat het over 'Ik hou van Holland' gaat.
Hoe dan ook, ik ga nu even kijken hoe m'n meisje de sterren van de hemel drumt (of niet, maar ik juich enthousiast alsof ze een score van 100% haalt). Trouwens, nu neuriet ze het 'Ik hou van Holland'-muziekje!

't Is weer voorbij, die mooie *kuch* zomer...

En dan ineens slaat het weer om, en wordt je 's ochtends wakker van de wind die om het huis raast. De regen tikt fel tegen de ramen; het zonnetje van de afgelopen dagen is nergens meer te bekennen.
Het is herfst.

Sims stamboom

Gewoon omdat ik het leuk vind; hier de stamboom van mijn simsfamilie waar ik nu mee speel. Uit elke generatie kies ik één kind uit waarmee ik verder speel, de rest laat ik (als ze volwassen zijn) verhuizen. Bij elke generatie kies ik een letter uit het alfabet, waarna ik alle kinderen die geboren worden een naam geef met die beginletter.
Generatie 1:Misa & Mick
> Jolein, Jilles

Generatie 2:Jilles & Ashley (gescheiden)
> Noach
Jilles & Seraphina
> Nieve, Nessa
Generatie 3:Nessa & Helmut
> Bjarne, Brent
Generatie 4:Brent & Keana
> Liam, Luka, Loïs, Levi
Generatie 5:Loïs & Akira (gescheiden)
> Ise, Iva
Loïs & Fien
Generatie 6:Ise & Norman
> Florine, Finette, Ference, Faralde
Generatie 7:Florine & Ramiro (gescheiden)
> Anna

Generatie 8:Anna & Jomme
> David, Dion
Generatie 9:
David & Lia
> Espen, Ella, Evita, Emanuël, Edine
Generatie 10:Edine & Evan (gescheiden)
> Viënne, Védor, Volcan

Generatie 11:Viënne & Abraham
> Trevor, Tristan, Tracey
Generatie 12:
Tracey & Andrew
> Parcifal, Philippine

ABC'tje

Deze tag ben ik al op verschillende blogjes tegengekomen, dus ik dacht: Laat ik 'm ook eens doen!

Age: 19 jaar, over anderhalve maand 20!
Best friends: Jeske en Lilian
Chore you hate: Strijken, daar heb ik echt een pesthekel aan en ik kan het gewoon NIET
Dreamhouse: Een groot huis, niet te modern, op een mooie lokatie
Essential start of your day: Knuffelen met mijn hondje, dat is iets wat ik standaard elke ochtend doe
Favorite color: Roze, al hou ik ook erg van paars. Dat is wel te zien aan mijn kamer!
Gold or silver: Zilver, ik hou niet zo van goud, weet ook niet waarom
Height: 1.73m
Instruments I play: Een klein beetje keyboard, verder speel ik - helaas - geen instrumenten
Job title: ICT medewerker... Terwijl ik op non-ICT werk!
Kids: Later wil ik er 3, maar als dat een beetje hoog gegrepen is ben ik met 2 ook meer dan tevreden
Life is incomplete without: Muziek! Daar kan ik echt niet zonder!
Music that you always listen to: Ik heb een heel brede muzieksmaak, maar de laatste tijd luister ik vooral Glee, Queen en Pink
Nickname: Jen, Jenna
Overnight hospital stays: Dat weet ik echt niet!
Phobias or Fears: Heb je even? Insecten, vliegen (in een vliegtuig), naalden...
Quote from a movie: “My name is Inigo Montoya. You've killed my father. Prepare to die." De film waar deze quote van is (The Princess Bride) kreeg ik als een nog redelijk jonge Jennifer voor mijn verjaardag, en die quote roep ik vandaag de dag nog steeds regelmatig!
Reason to smile: Wakker worden naast mijn vriendinnetje
Siblings: Geen biologische, wel een stiefzus en -broertje
Time you wake up: Maandag t/m donderdag om kwart voor 6, in het weekend erg verschillend
Underwear: Ik hou van boxers!
Very important date this year: 10 april 2011! De dag dat ik wat met mijn lieve meisje kreeg!
Worst habit: Ik heb de fantastische *kuch* gewoonte om nogal slecht over mezelf te denken
X-rays you’ve had done: VEEL! Vooral van mijn nek, rug en schouder...
Yummy food you make: Ik kan lekkere taarten en cupcakes maken, en mijn scrambled eggs zijn ook niet te versmaden :-) (op het recept van mijn vader, dat dan weer wel...)
Zoo animal: Ik ben he-le-maal gek van kleine panda's, maar ook grote panda's vind ik magische dieren. Ik heb ze ooit in Berlijn in het echt gezien en dat was zo prachtig!