Eigenlijk is het gewoon een sport: Zo laat mogelijk van huis gaan en tóch op tijd op het werk zijn. Ik weet dat ik 's ochtends de tram van 06.31 uur moet hebben, dan ben ik om 06.48 uur op Centraal en heb ik twee minuten om tram 15, die om 06.50 komt, te redden. Twee minuten om de overvolle tram uit te komen, de trap af te rennen, door de stationshal te crossen, vier trambanen over te steken en dan puffend op het perron aan te komen. Vaak om te zien dat tram 15 weer eens te laat is en ik nog een paar minuten moet wachten, maar ook regelmatig om bij het afrennen van de trap al te zien dat ik 'm gemist heb. Want behalve te laat, komt de tram ook vaak te vroeg. En dan niet een minuutje te vroeg, maar soms wel vijf.
Dat betekent dus dat, als ik nog lekker in de tram zit mee te headbangen met de muziek van mijn iPod, tram 15 al vrolijk wegrijdt vanaf het Centraal Station. En dat ik minstens een kwartier in de wind, regen en kou moet wachten. Dan ben ik nog steeds op tijd op mijn werk hoor, zo rond vijf voor half acht (mijn dienst begint om half acht). Maar ik ben liever ruim op tijd, zodat ik nog rustig thee kan maken en bij kan kletsen met mijn collega's terwijl mijn computer zichzelf opstart.
Toch ga ik het liefst pas op het allerlaatste moment van huis weg, vaak slechts een minuut of twee voordat de tram moet komen. Ik woon recht tegenover de tramhalte, dus in de meeste gevallen gaat het goed. Maar soms, als de trambestuurder op tijd is en ik net iets te laat, rijdt de tram voor mijn neus weg. Dit gaat uiteraard gepaard met een hoop gevloek en gescheld van mijn kant, maar stiekem denk ik dan: Eigen schuld, dikke bult. En zo is het ook. Alleen mogen die trambestuurders wel vaker op tijd zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten